Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ

Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, οι Εθνικιστές του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου, σήμερα είναι εδώ για να βροντοφωνάξουν με περισσότερο σθένος από ποτέ ένα σύνθημα που πρέπει να ακουστεί όχι μόνο σε όλη την ελληνική επικράτεια αλλά μέχρι τα Σκόπια. "ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΓΕΥΓΕΥΛΗ - ΕΙΝΑΙ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ". Συγκεντρωθήκαμε σήμερα ανταποκρινόμενοι στο προσκλητήριο αυτό της Ιστορίας, για να τιμήσουμε την Ιερή Μνήμη του ανθρώπου εκείνου που με μοναδική αυτοθυσία, κινούμενος από τα αγνά πατριωτικά του αισθήματα πήρε το δρόμο για τη σκλαβωμένη τότε Μακεδονία μας κι άρχισε αγώνα αντάρτικο ενάντια στους Βούλγαρους κομιτατζήδες, καθώς και στην άτιμη την τουρκιά που καταδυνάστευε τα αδέλφια μας στον ελληνικό βορρά.
Σήμερα που όλα ξεπουλιούνται με τέτοια ευκολία στο όνομα μιας δημιουργηθείσας και ψευδεπίγραφης οικονομικής κρίσης και την ώρα που οι κλέφτες του ελληνικού λαού σκύβουν υποτακτικά το κεφάλι στους ξένους δυνάστες μας και στις επιθυμίες τους, οι Έλληνες Εθνικιστές τιμούν την Ιερή Μνήμη του Αξιωματικού των Αξιωματικών,του Παύλου Μελά. Το όνομά του ως φάρος ανδρείας και Υπέρ Πατρίδος θυσίας λάμπει στο νεοελληνικό σκότος, αποτελώντας για όλους εμάς οδηγό Πίστεως και Μαχητικής διαθέσεως. Αρνούμενοι να υποταχθούμε και να λησμονήσουμε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για μία Ελλάδα ελεύθερη και εθνικά κυρίαρχη, συνεχίζουμε τον Αγώνα μας μέχρι την τελική δικαίωση που θα φέρει το θρίαμβο των Εθνικών Δυνάμεων και την απαλλαγή της Πατρίδος μας από πολιτικούς ολετήρες, οι οποίοι σε άμεση συνεργασία με τους μεγαλοδημοσιογράφους ασελγούν καθημερινά στο ταλαιπωρημένο πλέον σώμα του ελληνικού λαού. Ενός λαού που κάποτε έπαιρνε τα βουνά με το όπλο στο χέρι και έγραφε εποποιίες μοναδικές.Ενός λαού που η ψυχή του και τα πνευμόνια του κάποτε γεννούσαν μοναδικά εμβατήρια που ξεχείλιζαν από παληκαριά όπως το θρυλικό ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ που έκανε τα ελληνικά στρατόπεδα να σείονται στο άκουσμά του. Η ώρα της απαλλαγής είναι κοντά γιατί ο Θεός είναι με το μέρος μας κι όχι με τα απομεινάρια που προσκυνάνε κάθε λογής ρουφιάνο.
Απέναντι στους θλιβερούς και τρισάθλιους που παριστάνουν κάθε λίγα χρόνια τους σωτήρες μας για να αρπάξουν τις ψήφους των μεροκαματιάρηδων και των βιοπαλαιστών,εμείς σήμερα αντιτάσσουμε τη μορφή του Παύλου Μελά που από το ελληνικό Πάνθεον της Ουράνιας Βασιλείας προσμένει καρτερικά κι αυτός το μεγάλο μας ξεσηκωμό.Το σύμβολο αυτό του Μακεδονικού Αγώνος που είχε την τύχη να γεννηθεί σε μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές αποικίες της Μεσογείου και συγκεκριμένα στη Μασσαλία,διδάχθηκε από μικρή ηλικία την υπεροχή του πολιτισμού μας και την αξία της Ελευθερίας, γνωρίζοντας έτσι από μικρή ηλικία τη μοίρα του, η οποία δεν μπορούσε να μείνει μακριά από τις τάξεις των Ελλήνων Αξιωματικών.
Το 1904 αποφασίζεται η μετάβασή του στη σκλαβωμένη τότε Μακεδονία μαζί με άλλους τρεις Άξιους της Πατρίδος, τους Κοντούλη,Παπούλια και Κολοκοτρώνη, για την εμψύχωση του υπόδουλου ελληνικού στοιχείου, αλλά και για την οργάνωση του απελευθερωτικού μετώπου που θα αναβίωνε στη Μακεδονία τις επιταγές της Ιστορίας. Η Γη του Αλεξάνδρου έπρεπε να σκεπαστεί ξανά από την αγκαλιά της Μητέρας Πατρίδος.Η ώρα να ανάψει το τουφέκι είχε φτάσει και με τη βοήθεια του Θεού και της Υπερμάχου Στρατηγού μας η ελληνική σημαία θα κυμάτιζε λίγα χρόνια αργότερα στη Συμβασιλεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Επιβάλλεται να αναφερθεί το γεγονός ότι ο Παύλος Μελάς παρ' όλο που ήταν ένας από τους πιο πλούσιους άνδρες των Αθηνών επέλεξε να αφήσει πίσω του τα πλούτη, τη γυναίκα του Ναταλία και τα παιδιά του για να ανηφορίσει για τα χιονισμένα βουνά της Μακεδονίας,πάντοτε πιστός στους όρκους που είχε δώσει.
Ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν γεγονός.Αντάρτικες ομάδες όργωναν κάθε πόλη και κάθε χωριό ξεχωριστά, στρατολογώντας διαρκώς νέα μέλη, επιδιδόμενα σε ένα κλεφτοπόλεμο που μέρα με τη μέρα θέριευε και πύρωνε τις καρδιές όσων πίστευαν στο μεγάλο όνειρο και στη Μεγάλη Ιδέα.Γνήσιοι παραστάτες και δίκαιες μορφές ο Ιεράρχης Γερμανός Καραβαγγέλης και ο θεωρητικός που έθεσε τις βάσεις με τα γραπτά και τις προτροπές του Ίων Δραγούμης. Τα καντήλια των εκκλησιών έλιωναν διαδοχικά το ένα μετά το άλλο με διαταγές του Γερμανού Καραβαγγέλη και τα παγκάρια άδιεαζαν για να αγοραστούν τα όπλα που τα βόλια τους θα έδιωχναν τους βάρβαρους κυνηγημένους. Από την άλλη πλευρά ο Ίων Δραγούμης όργωνε την Ευρώπη στις ελληνικές παροικίες συγκεντρώνοντας χρήματα από δωρεές, οι οποίες και εκείνες μετατρέπονταν σε όπλα και πυρομαχικά. Το τρομερό σπαθί της Ελευθερίας έπεφτε ως πέλεκυς της κρίσεως στα κεφάλια των εξαρχικών εγκληματιών, ενώ τα βήματά της που με βια μετρούσανε τη γη ακουγόταν πια ξεκάθαρα σε όσους έδιναν μάχες με χιόνια και βροχές, έχοντας προστρέξει από κάθε γωνιά της τότε ελεύθερης Ελλάδος, την Κρήτη και την Κύπρο μας.
Δυστυχώς όμως την ημέρα που το ημερολόγιο έγραφε13 Οκτωβρίου του 1904 έπειτα από ενέδρα των Τούρκων ο Παύλος Μελάς, ο ξακουστός Μίκης Ζέζας της Μακεδονίας, θα πέσει νεκρός από σφαίρα απίστου στο χωριό Στάτιστα της Καστοριάς που σήμερα προς τιμήν του φέρει το όνομά του. Λίγη ώρα αφού χτυπήθηκε και καθώς ξεψυχούσε στα χέρια του συμπολεμιστή του, θα πει τις τελευταίες του λέξεις: “ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ ΟΡΘΙΟΣ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ”.
Σήμερα που η ίδια η πολιτεία θα έπρεπε αντί να κλείνει συμφωνίες με τους γυφτοσκοπιανούς για το όνομα του μορφώματος των Σκοπίων,να καίει τιμητικό θυμίαμα και να ρίχνει αβολίδωτα στη μνήμη του, εμείς θα κλείσουμε με τα λόγια της ανυπέρβλητης Ελληνίδος συγγραφέως, της Πηνελόπης Δέλτα, όπως πολύ παραστατικά μας τα μεταφέρει στο βιβλίο της τα Μυστικά του Βάλτου. “ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ ΚΙ ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΤ'ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ- ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΟΝ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΝ”