Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Ο Π.Ε.Σ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Συμπληρώθηκε σχεδόν ένας μήνας αφ’ ότου συνεπεία μιας ακόμη επιχορηγούμενης από τον διεθνή σιωνισμό και τα ενεργούμενά του πορτοκαλί «επαναστάσεως», ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτωρ Γιαννούκοβιτς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει διωκόμενος την πρωτεύουσα, Κίεβο.  Οι αδίστακτοι υποκριτές δικαιολογούν την πρωτοφανή εκτροπή αναφερόμενοι στην διαφθορά που διέκρινε την διακυβέρνησή του, θαρρείς και οι αντίπαλοί του (π.χ. η Γιούλια Τιμόσενκο) δεν είναι εξ ίσου ή και περισσότεροι διεφθαρμένοι.  Έκτοτε, η νεοπαγής χώρα σπαράσσεται από βίαιες διαδηλώσεις και είναι στα πρόθυρα εμφύλιας αιματοχυσίας.  Προσφάτως δε, η Χερσόνησος της Κριμαίας (η καθ’ ημάςΤαυρική), που είχε αποσπασθεί από την Ρωσσία και προσαρτήθηκε στην Σοβιετική Σοσιαλιστική  «Δημοκρατία» της Ουκρανίας με διαταγή του κομμουνιστή Νικήτα Χρουτσώφ το 1954, επανήλθε κατόπιν δημοψηφίσματος στην Ρωσσία. 
     Το δύστυχο  ξανθό γένος πληρώνει ακόμη τις αμαρτίες των ανισόρροπων μπολσεβίκων που κατέλαβαν την εξουσία από το 1917 και την διατήρησαν ως το 1990, οπότε ο απάνθρωπος υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε υπό το βάρος των εγκλημάτων του, αφού όταν ο Γκορμπατσώφ τον οδήγησε στην αυτο-κατάργηση, δεν βρέθηκαν να τον υπερασπίσουν παρά οι ελάχιστοι τύραννοι του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος, οι χαφιέδες της KGB, οι δεσμοφύλακες των κατέργων Γκούλαγκ και των ψυχιατρείων, όπου ενέκλειαν τους αντιφρονούντες όσων δεν έσκυβαν το κεφάλι στην σοσιαλιστική σκλαβιά.
     Οι παρενέργειες όμως του ούτως ή άλλως τερατώδους μαρξισμού υπάρχουν ακόμη.  Η αθεΐα εξακολουθεί και μαστίζει το 30% των κατοίκων.  Η Ουνία, ο δούρειος ίππος του παπισμού, οι λατινόφρονες «κληρικοί» που έχουν άμφια και λειτουργούν σύμφωνα με το Ορθόδοξο τυπικό αλλά ανήκουν στο λατινικό δόγμα κάνει θραύση.  Πάνω από ενάμισυ εκατομμύριο Ουκρανοί έπεσαν στην πλάνη, νομίζοντας ότι επανεντάχθηκαν στην Εκκλησία, που ήταν απαγορευμένη επί κομμουνισμού, ενώ στην ουσία έπεσαν στην παγίδα του αιρεσιάρχου πάπα.  Αίφνης, οι πραξικοπηματίες δεν είναι παρά ανιστόρητοι και αγράμματοι τοπικιστές, που ξεχνούν πως η Ουκρανία ήταν ανέκαθεν η μικρά Ρωσσία, και θεωρούν πως ανήκουν σε διαφορετικό έθνος.  Και αν ακόμη γίνει δεκτό πως υπήρξε όντως τέτοια εθνογένεση, δεν διατηρούμε καμμία αμφιβολία για την σύγχυση που τους διακρίνει: Δηλώνουν «εθνικιστές», αλλά σπεύδουν να δώσουν γην και ύδωρ στο υπερκράτος των Βρυξελλών (Ευρωπαϊκή Ένωση) και στο ΝΑΤΟ.  Εξυπακούεται πως δεν είναι εθνικιστές.  Αν ήταν πραγματικοί εθνικιστές, οι νεο-ταξίτες της παγκοσμιοποιήσεως θα τους είχαν κατασυκοφαντήσει και δεν θα τους αναγνώριζαν δικαίωμα για πολιτική δράση και ύπαρξη, πολλώ δε μάλλον για διακυβέρνηση.  Τώρα, περιέργως, οι ΗΠΑ και οι λοιπές δυτικές δυνάμεις κάνουν πως δεν βλέπουν ούτε τις εξώφθαλμα φιλοναζιστικές καταβολές των ψευδο-επαναστατών ούτε την «αντισημιτική» ρητορεία τους.  Ομοίως, τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν αναφέρονται σε συνειδητούς Ρώσσους που αντιδρούν στην κατάληψη της εξουσίας από τους πορτοκαλί «επαναστάτες», αλλά σε «Ρωσσόφωνους».  Πάλι καλά που δεν αποκαλούν κατ’ αναλογίαν τους αδελφούς μας Κυπρίους όχι Έλληνες αλλά «Ελληνόφωνους»!
     Ο Πούτιν της Ρωσσίας, ουχ ήττον ιδιοτελώς φερόμενος, δεν φαίνεται διατεθειμένος να υπερασπίσει τους ομοεθνείς και ομοδόξους.  Του αρκεί ίσα-ίσα να εξασφαλίσει κάποιες ναυτικές βάσεις στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα) και να αποτρέψει χωρίς στρατιωτικές επιχειρήσεις την κύκλωσή του από το ΝΑΤΟ.  Οι εκτός Ρωσσίας - Κριμαίας ευρεθέντες Ρώσσοι πολύ φοβούμεθα πως θα έχουν την τύχη –ή μάλλον την ατυχία- των δικών μας Βορειο-Ηπειρωτών ή των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου.
     Αυτήν την στιγμή, στις προσευχές και στις σκέψεις μας βρίσκονται κυρίως οι άνω των 160.000 Έλληνες (και όχι Ελληνόφωνοι!) που διαβιούν στις χώρες αυτές.  Είναι οι απόγονοι των Μιλησίων που έκτισαν τον 7ο-6ο π.Χ. αιώνα πόλεις όπως η Ολβία, η αγνώστου ονομασίας προκάτοχος της σημερινής Οδησσού και το Παντικάπαιον (σημ. Κερτς).  Είναι τα τέκνα των δεδιωγμένων από τα στίφη των Σελτζούκων και των Οθωμανών, των καταπιεζομένων Χριστιανών που κατέφυγαν κατά κύματα από τον 11ο έως τον 20ό αιώνα στην Ρωσσία, για να μην εξισλαμισθούν ή εξοντωθούν κατά την μακραίωνα μυσαρά τουρκοκρατία.  Είναι οι συντοπίτες των Υψηλάντηδων, του Καποδίστρια και όσων διέπρεψαν στον ρωσσικό δημόσιο βίο.  Έχουν τα ίδια χνώτα με τους γενναίους εκείνους φιλελεύθερους*ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας (Οδησσός, 1814).  Είναι οι εκτοπισθέντες από τον παράφρονα Στάλιν και τους ομοϊδεάτες του, διότι ανήκαν στο «επικίνδυνο» για την ερυθρά λαίλαπα ελληνικό Έθνος. 
     Το ελληνικό κράτος, αν θέλει να λέγεται ελληνικό, έχει ιερό καθήκον να μεριμνήσει τόσο για την ασφάλεια και την σωματική τους ακεραιότητα όσο και για την ελευθερία τους.  Οι άνθρωποι αυτοί ίδρυσαν και συντηρούν ιδίαις δαπάναις ελληνικά σωματεία, ενορίες και φροντιστήρια.  Αξίωσαν και διδάσκονται την γλώσσα των πατέρων τους ακόμη και στα δημόσια σχολεία της νυν (και μέχρι πρό τινος) ουκρανικής επικρατείας.  Δεν επιτρέπεται οι κακή τη μοίρα κυβερνώντες μας να τους εγκαταλείψουν στα νύχια των νεο-μπολσεβίκων, νεο-ναζί, σιωνιστών ή όποιων άλλων ανθελληνικών λύκων θελήσουν να τους κατασπαράξουν, εκμεταλλευόμενοι την τωρινή αναμπουμπούλα.  Ας μη σπεύδει να ευθυγραμμιστεί με τα νεοταξικά ανδρείκελα της Ουκρανίας ο πολύς deputy Prime Minister** (=αναπληρωτής Πρωθυπουργός!), αγνοώντας τους Έλληνες αδερφούς μας.  Έλληνες ευρω-βουλευτές, ακούτε; Αν είστε και αισθάνεστε λιγάκι Έλληνες, αφήστε τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο τώρα! Τρέξτε στην Κριμαία και στην Ουκρανία και γίνετε οι ίδιοι ανθρώπινη ασπίδα προστασίας για τους Έλληνες αδελφούς μας! Όποιος γυρνάει την πλάτη στους Έλληνες μόνο και μόνο για να παραμείνει στην καρέκλα, είναι συνένοχος όποιου εγκλήματος ήθελε τελεσθεί, ως μη ώφειλε, εις βάρος τους._

Εκ του Π.Ε.Σ.,

Ο πρόεδρος                           Ο γραμματέας

Χάμος Αστέριος                   Διαμάντης Χρήστος



* Διευκρινίζουμε πως όταν αναφερόμαστε στους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας (Εμμανουήλ Ξάνθο, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ), χρησιμοποιούμε την υπέροχη ελληνική λέξη φιλελεύθερος με την ορθή της έννοια, όπως έκανε και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός – πβ.  «Και ακαρτέρει και ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά».  Δεν έχουν καμμία σχέση η αγάπη, ο φλέγων έρωτας και ο αγώνας για την Ελευθερία της Πατρίδος με τα φληναφήματα του Άνταμ Σμιθ ή τις αρλούμπες τύπων σαν τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο.  Κακώς οι ελευθεριώδεις (liberals) αυτής της συνομοταξίας αυτο-αποκαλούνται φιλελεύθεροι, ενώ είναι δούλοι του χρήματος._

** Έτσι περιγράφει τον εαυτό του στην αγγλόφωνη έκδοση της ιστοσελίδος του ο Ευάγγελος Βενιζέλος (ο γεννηθείς με το επώνυμο Τούρκογλου, κατά την αμερικανική πρεσβεία Αθηνών)._