Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΔΕΛΥΡΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ

 Ο πιστός Ορθόδοξος κλήρος και λαός ανά την οικουμένη, το πλήρωμα της Εκκλησίας, και μάλιστα οι Έλληνες το γένος, είδαμε με αηδία τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον ανάξιο διάδοχο του ιερού Φωτίου, του Κυρίλλου Λουκάρεως και του Γρηγορίου Ε΄, να υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων τον αντίχριστο Ιησουΐτη Φραγκίσκο, αρχηγό του κράτους του Βατικανού και αιρεσιάρχη λατίνο Ποντίφηκα στον εν Κωνσταντινουπόλει πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναού του Αγίου Γεωργίου.  Αντήλλαξαν ασπασμούς, ωσάν πραγματικοί εν Χριστώ αδελφοί (!) και συμπροσευχήθηκαν κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.  Μάλιστα, αντί Ορθοδόξου αναγνώστου, την Κυριακή προσευχή (το «Πάτερ ἡμῶν») απήγγειλε μόνος του ο ίδιος ο Φράγκος Πάπας.
     Δεν είμαστε λατινόφρονες σχολαστικιστές, ώστε ν’ αναλύσουμε, σαν άλλοι ιουδαίοι φαρισαίοι ή ιεροεξεταστές παπικοί, λεπτό προς λεπτό όλες τις αντεκκλησιαστικές, αντικανονικές ενέργειες στις οποίες προέβη ο Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης.  Ένα είναι το προφανές, για όσους έχουν διάκριση: Ο Πάπας Ρώμης εδώ και 1.000 περίπου χρόνια δεν είναι Εκκλησία, είναι εγωϊστής αιρετικός.  Εξέπεσε από την Ορθοδοξία.  Ο δυαδικός θεός που πρεσβεύει (βλ. filioque) δεν υπάρχει.  Επομένως, όποιος περιμένει υγεία και σωτηρία ψυχής και σώματος από την παπική «εκκλησία» ματαιοπονεί.  Μόνο κάθε είδους σατανική πλάνη και διαστροφή θα βρει (π.χ. «πρωτείο», «αλάθητο», συγχωροχάρτια, «άμωμο σύλληψη Θεοτόκου» και Μαριολατρία, για ν’ αναφέρουμε τα κυριότερα, μολονότι ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό).  Όποιος έχει κοινό ποτήριο μαζί με τον Πάπα, δηλαδή έχει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει αναίμακτος θυσία και Σώμα και Αίμα Χριστού στις παπικές λειτουργίες ή ότι είναι μέλη του Σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας, οι ραντισμένοι παπικοί, πλανάται και διαπράττει πολλαπλό αμάρτημα: Πρώτον, φτύνει, όπως ο Ιούδας την Θεία Μετάληψη, το βάπτισμα και, αν είναι κληρικός και μάλιστα επίσκοπος, την ιερωσύνη του.  Δεύτερον, παίρνει στο λαιμό του και όσους πνευματικώς νηπίους παρασύρονται από την ίδια πλάνη και δεν τους αφήνει να σωθούν.  Τρίτον, σκανδαλίζει τους ευσεβείς αγαπώντες την ακρίβεια.  Τέταρτον, στερεί και από κάθε καλοπροαίρετο βρίσκεται σήμερα στα δίχτυα του προτεσταντισμού ή της παπωσύνης την δυνατότητα να δει την πλάνη του και να προστρέξει στην Κιβωτό της Σωτηρίας, την Ορθόδοξο Εκκλησία.  Ιδίως σήμερα, οπότε πολλοί χριστιανοί της παρηκμασμένης Δύσεως στρέφονται αθρόα προς την Ορθοδοξία, αναγνωρίζοντας την αυθεντική έκφραση του Χριστιανισμού στην Εκκλησία μας, είναι έγκλημα Ορθόδοξοι ιεράρχες και μάλιστα ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης να δίνουν «φιλί ζωής» στον απονεκρωμένο αιρεσιάρχη του Βατικανού. 
     Πολύ περισσότερο είναι αυτοκτονία η επιχειρουμένη προδοσία του Χριστού και μάλιστα στο όνομα της αγάπης και της συμφιλιώσεως.  Δίχα Χριστού, μήτε αγάπη εν αληθεία μήτε σωτηρία μπορεί να υπάρξει.
     Η καταδίκη των αιρέσεων είναι ιερά υποχρέωση, δεν είναι ζήτημα «πολιτικής ορθότητος» ή διπλωματικής ψευτο-ευγένειας.  Άλλοτε οι Ορθόδοξοι επίσκοποι φρόντιζαν δια του υγιαίνοντος κηρύγματος και της επιβολής σωφρονιστικών επιτιμίων η ποίμνη των λογικώνπροβάτων να προφυλάσσεται από τους λύκους και οι παρεκτρεπόμενοι να συνέρχονται.  Δεν μασούσαν τα λόγια τους με νεφελώδεις διακηρύξεις περί υπακοής και αποφυγής σχισμάτων.   Οι Ιερές Μονές, ιδίως του Αγίου Όρους, έδιναν επίσης μαρτυρία Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας.  Ενδεικτικά υπενθυμίζουμε ότι οι αείμνηστοι ηρωϊκοί μητροπολίτες Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και Παραμυθίας Παύλος των κακώς λεγομένων «νέων χωρών» διέκοψαν το μνημόσυνό του ναυαγήσαντος περί την Πίστιν τότε Πατριάρχου Αθηναγόρου (1970), αντιδρώντας στις αιρετικές δημόσιες δηλώσεις τους και τις συναντήσεις του με τους ψευτο-πάπες Ρώμης.  Ομοίως είχαν πράξει και τα μοναστήρια του Αγίου Όρους.  Σήμερα βλέπουμε μία ανεξήγητη δειλία, η οποία μόνον δεινά προοιωνίζεται για την Εκκλησία μας και το Γένος.
     Η αδράνεια όμως και ο φιλοτομαρισμός των άλλων δεν είναι δικαιολογία.  Δεν εξέλιπαν οι πιστοί.  Η φωνή του νήφοντος πιστού λαού, πριν γίνει οργή Θεού, θα αφυπνίσει τους κοιμωμένους και θα αποτρέψει την απώλεια ψυχών, και εθνικών εδαφών, γιατί ας μη λησμονούμε ότι κάθε φορά που επικρατούσε ακαταστασία και ανομία στην Εκκλησία, ακολουθούσε πάντοτε και ακρωτηριασμός του εθνικού κορμού και τούμπαλιν· όποτε αιμορραγούσε ο ελληνισμός, εύρισκαν ευκαιρία οι αντίχριστοι μασώνοι να επιβάλουν τα μέτρα τους.
     Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος καλεί άπαντες τους Ορθοδόξους Χριστιανούς σε εγρήγορση.  Ήδη, συν Θεώ, ετοιμάζουμε μία δυναμική ομολογιακή εκδήλωση κατά των ενωτικών (=ουνιτικών) μεθοδεύσεων Φραγκίσκου και Βαρθολομαίου, την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου, στις 7 μ.μ. στην Λάρισα._

Εκ του Π.Ε.Σ.,

Ο πρόεδρος                           Ο γραμματέας

Χάμος Αστέριος                   Διαμάντης Χρήστος