Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019

Για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Με ευλάβεια, κατάνυξη και μυστική, ανεκλάλητη χαρά, πανηγυρίζουν σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας. Ιδιαίτερα δε το ευλογημένο Γένος των Ελλήνων, το οποίο -σκανδαλωδώς για τους απίστους- σκεπάζει ανέκαθεν η Μεγαλόχαρη. 

Και αυτά που φαίνονται αμφίβολα, παράδοξα ή και μωρά για τον υπόλοιπο κόσμο είναι καύχημα για τους Χριστιανούς. Ότι δηλαδή γιορτάζουμε την επέτειο θανάτου των Αγίων, διότι είναι η γενέθλιος ημέρα τους στην ζωή και την αιωνιότητα. Πολλώ δε μάλλον είναι άξιο να σκιρτούμε από χαρά, διότι η «αγίων μείζων» Παναγία, η εκπρόσωπος του ανθρωπίνου Γένους, βρίσκεται και σωματικώς δίπλα στον Ανεστημένο Υιό Της και Θεάνθρωπο Σωτήρα μας. Και από τότε μέχρι της συντελείας των αιώνων, μεσιτεύει για την νίκη κατά των δαιμόνων και την σωτηρία μας. Κανένας, κηρύσσει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, δεν θα έχει παρρησία μπροστά στον Παντοκράτορα εν ημέρα Κρίσεως. Μόνον η Μητέρα του Θεού, με τον «αέρα» που έχει κάθε μάνα προς τον γυιο που έφερε στον κόσμο, γαλούχησε και μεγάλωσε. Όσες αξιώθηκαν να γίνουν μητέρες το καταλαβαίνουν αυτό. Για αυτό και την έχουμε ως «αμετάθετον μεσιτείαν» προς τον Δεσπότην, βοηθό μας σε κάθε ευλογημένη προσπάθεια και υπερασπίστριά μας σε κάθε πειρασμό και κίνδυνο.

Παράλληλα, δεν λησμονούμε ότι η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ, στάθηκε πάντοτε πηγή ελπίδος και παρηγορίας στο πλευρό κάθε αδικουμένου, και δη ως ηγέτις και Υπέρμαχος Στρατηγός, στους ιερούς πολέμους του Έθνους, από τους χρόνους της λαμπρής μεσαιωνικής μας Αυτοκρατορίας, όπως τό 626, που κατέστρεψε τον στόλο των Αβάρων, μέχρι τον Ξεσηκωμό του 1821, όταν μεσούντος του Αγώνος (30 Ιανουαρίου 1823), εμφάνισε την εικόνα Της στην Τήνο, και εμψύχωσε τους επαναστατημένους Έλληνες. Είναι η ίδια η υβρισθείσα ανήμερα της πανηγύρεώς της (15 Αυγούστου 1940) Παντάνασσα, που έδωσε ένα γερό μάθημα στους βλασφήμους Ιταλούς λίγους μήνες αργότερα στα βορειο-ηπειρωτικά βουνά σκεπάζοντας τον ηρωικό μας Στρατό. 

Γι’ αυτό και οι προσευχές μας, όπως καταγράφονται ακόμη και στα δημοτικά μας τραγούδια, ας είναι πιο θερμές και πιο εγκάρδιες σήμερα προς την Θεομήτορα· να μας απαλλάξει από τους σιωνιστές και λοιπούς τοκογλύφους που μας δυναστεύουν, να σφογγίσει όπως πάντα τα δάκρυα των χηρών, των ορφανών, των λιμοκτονούντων και των ανέργων· να μας αξιώσει να την δοξάζουμε και σε κάθε γωνιά αλύτρωτης ελληνικής γης, από την Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο, μέχρι το όρος Μελά στην Τραπεζούντα και την Κωνσταντινούπολη. Χρόνια πολλά και καλή Παναγιά, Συνέλληνες! Αμήν, κυρά Δέσποινα!