Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟ-ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΝΤΕΝ (20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1903)

 Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, δόλιοι μεταλλαγμένοι Βούλγαροι, απόγονοι των κομιτατζήδων, οι γυφτο-Σκοπιανοί πλαστογράφοι της Ιστορίας της Μακεδονίας μας, εντείνουν την εκστρατεία ψεύδους και παραπλανήσεως που έχουν εξαπολύσει εδώ και 75 χρόνια διεθνώς, τυρβαζόμενοι περί της δήθεν «Επαναστάσεως του Ήλιντεν».  Τί ακριβώς όμως συνέβαινε το 1903 στην υπόδουλη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία Μακεδονία, μεσούντος του Μακεδονικού Αγώνος;   
     Απλούστατα, η αφιονισμένη με το όραμα της Γκολέμα Βουλγαρίγια (Μεγάλης Βουλγαρίας) Σόφια, έπαιξε το τελευταίο της χαρτί.  Είχαν προηγηθεί το Σχίσμα της Βουλγαρικής Εξαρχίας (1870), η αποστολή ενόπλων ομάδων Βουλγάρων ανταρτών (κομιτατζήδων), προκειμένου να αναγκάσουν τους Μακεδόνες δια δολοφονιών, βίας και τρομοκρατίας να δηλώσουν στον Σουλτάνο ότι ζητούν Βουλγάρους ιερείς, και η απάντηση των πραγματικών Μακεδόνων που πλαισίωσαν το Μακεδονικό Κομιτάτο (1904) για να αποτρέψουν επανάληψη των βουλγαρικών πογκρόμ που ακολούθησαν την πραξικοπηματική προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βορείου Θράκης) το 1885.
     Τότε, οι Βούλγαροι και οι πάτρωνές τους πανσλαβιστές Ρώσσοι, δεν είχαν εφεύρει ακόμη το ανύπαρκτο, τάχα από την αρχαιότητα υπάρχον ως μη ελληνικό «μακεδονικό έθνος».  Είχαν ωστόσο την βουλιμία περί ζωτικού χώρου και περί γεωπολιτικής εξόδου στην Μεσόγειο.  Δεν διέθεταν, βεβαίως, ούτε ιστορικό ούτε πληθυσμιακό έρεισμα στην Μακεδονία.  Γνώριζαν καλά πως ακόμη και οι σλαυόφωνοι Μακεδόνες είχαν διατηρήσει στο ακέραιο την ακραιφνή ελληνική τους συνείδηση.  Οι Βούλγαροι αισθάνονταν λοιπόν αναγκασμένοι να προσεταιρισθούν τους πραγματικούς Μακεδόνες, δηλαδή τους Έλληνες της Μακεδονίας, με την ελπίδα, όταν θα κατέρρεε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως σωστά προέβλεπαν, η Αλεξάνδρου χώρα να περιέλθει στους ιδίους, και ας μη τους ανήκε ποτέ με κανένα δίκαιο τρόπο.  Έτσι, ονόμασαν την βουλγαρική οργάνωση που  έστελνε κομιτατζήδες και πράκτορες Ε.Μ.Ε.Ο. (=Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Χρησιμοποίησαν το ελληνικότατο σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος».  Και διέδωσαν με ακριβοπληρωμένα δημοσιεύματα στον ευρωπαϊκό τύπο ότι δήθεν ξεσηκώθηκαν οι Μακεδόνες, ζητώντας να ελευθερωθούν και να ενωθούν με την Βουλγαρία! Οι σημερινοί Σκοπιανοί οίτινες γαυριούν ότι η ψευδο-επανάσταση του Ήλιντεν δέν έγινε υπό Βουλγάρων αλλά από ψευτο-Μακεδόνες, δεν μπορούν, δυστυχώς για τους ιδίους, να καταστρέψουν ούτε αυτά τα τεκμήρια της νεώτερης πλαστογραφίας των.
     Ο σκοπός ήταν δισσός.  Αν η επετύγχανε η εξέγερση να τρομοκρατήσει την Τουρκία, η τελευταία και η διεθνής κοινότης θα έμεναν με την εντύπωση ότι η Βουλγαρία διεκδικούσε ευλόγως τον ρόλο συνομιλητή και «προστάτη» των Μακεδόνων και δικαίως ήγειρε αξιώσεις επί της Μακεδονίας.  Αν απετύγχανε, όπως συνέβη, η Τουρκία θα στρεφόταν εκ των πραγμάτων σχεδόν αποκλειστικώς εναντίον των συντριπτικώς πλειοψηφούντων Ελλήνων, οι οποίοι έτσι θα αποδυναμώνονταν.
     Οι βουλγαρικές συμμορίες που ξεκίνησαν να στρατολογούν με την βία άνδρες από τον Μάρτιο του 1903 είχαν πενιχρά αποτελέσματα.  Τον Απρίλιο Βούλγαροι ανετίναξαν το υποκατάστημα της Οθωμανικής Τραπέζης στην Θεσσαλονίκη με λαγούμι που άνοιξαν από το υπόγειο του βουλγαρικού προξενείου, βύθισαν ένα γαλλικό εμπορικό πλοίο που βρισκόταν στο λιμάνι της πόλεως και προκάλεσαν εκρήξεις δυναμίτιδος στο εργοστάσιο φωταερίου και σε διάφορα σημεία, μεταξύ των οποίων και κοντά σε σταθμούς ζαπτιέδων (Τούρκων χωροφυλάκων).  Στις 20 Ιουλίου, ανήμερα του Προφήτη Ηλία [Σημ: Ήλιντεν στα βουλγαρικά= Ημέρα του Προφήτη Ηλία] συνέλαβαν ή απλώς απομάκρυναν Τούρκους αξιωματούχους σε πόλεις και χωριά με σχεδόν αμιγώς ελληνικό πληθυσμό, που δεν είχε αποσκιρτήσει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, (π.χ. Κρούσοβο, Κλεισούρα, Πισοδέρι, Νυμφαίο, Αμύνταιο κ.ά.). Οι αυτόκλητοι «απελευθερωτές» και «επαναστάτες» εξαφανίστηκαν μετά από αυτά εντός τριών ημερών.  Άλλοι κατέφυγαν στα κρυσφήγετά τους και άλλοι στην Βουλγαρία.  Οι Τούρκοι έκαψαν το ελληνικότατο Κρούσοβο, λεηλάτησαν την Κλεισούρα και άλλα χωριά ελληνικότατων επίσης φρονημάτων. 
     Ειδικά το Κρούσοβο, μια ελληνικοτάτη πόλις 18.000 κατοίκων που η μικρελλαδική πολιτική εγκατέλειψε στην Νοτιοσλαβία και σήμερα –φευ!-  στα Σκόπια, καταστράφηκε συθέμελα με μυστική συνεργασία Τούρκων και Βουλγάρων.  Οι ψευτο-επαναστάτες μπήκαν στο Κρούσοβο την νύκτα της 20ης Ιουλίου 1903 και κύκλωσαν αμέσως το Διοικητήριο, ζητώντας την παράδοση των υπαλλήλων και των χωροφυλάκων που ευρίσκοντο εντός αυτού.  Όλοι οι Τούρκοι απεχώρησαν αβλαβείς.  Σκοτώθηκαν άγνωστο υπό ποίες συνθήκες, 2 Έλληνες.  Οι συμμορίτες (κομιτατζήδες) πολιόρκησαν ύστερα τον στρατώνα, που βρισκόταν στον δημόσιο δρόμο προς το Μοναστήρι.  Εκεί αξίωσαν την παράδοση των 40-60 ανδρών αλλά και η φρουρά διέφυγε χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι Τούρκου στρατιώτη.  Την άλλη ημέρα έκαψαν το διοικητήριο, το δημαρχείο, 24 σπίτια και 13 εμπορικά καταστήματα, όλα Ελλήνων.  Σκότωσαν και μερικούς Έλληνες ως δήθεν φιλότουρκους.  Επί δέκα ημέρες επέβαλαν βαρύτατη φορολογία, συγκέντρωσαν 1.500 οθωμανικές λίρες και πλήθος τροφίμων, αλεύρου, ζώων κ.τ.τ..  Όταν, μετά 10 ημέρες, έφτασε από το Μοναστήρι ο Μπαχτιάρ πασάς, οι κομιτατζήδες τον δωροδόκησαν με 1.000 λίρες και έφυγαν ανενόχλητοι, αφού ειδοποίησαν τους λίγους φίλους τους ότι η πόλη θα βομβαρδιζόταν.  Ο τουρκικός στρατός δεν συνήντησε καμμία αντίσταση.  Οι βασιβουζούκοι, λεηλάτησαν, έσφαξαν, βίασαν επί μιάμιση ημέρα καθ’ ομάδας των 10 ανδρών.  Πυρπόλησαν με πετρέλαιο 450 σπίτια και 250 καταστήματα.  Είναι άγνωστο πόσοι άνθρωποι εκάησαν.  Στην απόκεντρη βουλγαρική συνοικία κάηκαν μόνον 2-3 σπίτια που ήταν κοντά στα ελληνικά.  Το μεσημέρι της επομένης ημέρας έφτασε στο τραγικό Κρούσοβο ο μητροπολίτης Πελαγονίας (με έδρα το Μοναστήρι) Αμβρόσιος Σταυρινός.  Τότε μόνον ο Τούρκος διοικητής σάλπισε την αποχώρηση του τουρκικού στρατού.  Η πυρπόληση έγινε μάλλον για να αποκρυβούν τα συντελεσθέντα εγκλήματα.
     Αυτή είναι περιληπτικά μία αναφορά σε μερικά από τα γεγονότα του 1903, που οι αμετανόητοι βουλγαρόφρονες βάφτισαν «επανάσταση του Ήλιντεν».  Είμαστε βέβαιοι πως κανένας έντιμος άνθρωπος, ασχέτως εθνικότητος, δεν θα ήθελε να ταυτιστεί με κοινούς απατεώνες, που θέλησαν να υφαρπάσουν την Μακεδονία ώστε από την μία δουλεία (τουρκική) να περιπέσει σε άλλη (βουλγαρική).  Είναι ντροπή να υπάρχουν ακόμη ως σήμερα ανόητα ή ιδιοτελή υπολείμματα-αποβράσματα των κομιτατζήδων, οι οποίοι αμαυρώνουν την λαμπρή Ορθόδοξο εορτή της κρηπίδος των Προφητών, του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου, με γυφτο-σκοπιανά πανηγύρια, τα οποία είναι άσχετα προς την Μακεδονία, τον 100% ελληνικό της πολιτισμό, την Ιστορία και τους ανθρώπους της, και στα οποία συμμετέχουν υπό την ένοχη ανοχή των γρακυλικών κυβερνήσεων, σκοπιανοί πράκτορες και αδίστακτοι πλαστογράφοι._