Λίγα λόγια για την οργάνωση "Χ"
Tον Ιούνιο του 1941, ιδρύεται στην Αθήνα η αντιστασιακή οργάνωση, με την ονομασία «Στρατιωτική Οργάνωση Γρίβα». Ιδρυτής και αδιαφιλονίκητος ηγέτης της υπήρξε ο αντισυνταγματάρχης πεζικού Γεώργιος Γρίβας.
Τα μέλη της οργάνωσης, στην πλειοψηφία τους αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού εν’ ενεργεία αλλά και απόστρατοι, μόνιμοι και έφεδροι, Ευέλπιδες αλλά και Εθνικόφρονες πολίτες, επιδείκνυαν τη μέγιστη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του αρχηγού τους, και συντηρούσαν άσβεστη μέσα τους την «Ιδέα της Μεγάλης Ελλάδος»
Η οργάνωση είχε αμιγώς στρατιωτική δομή και ιεραρχία, έχοντας μάχιμες ομάδες και επιτελικά γραφεία. Ήδη από το 1942 διέθετε μάχιμους πυρήνες σε περίπου 25 συνοικίες της Αττικής, ενώ διέθετε και αρκετά τμήματα εκτός του λεκανοπεδίου( Χαλκίδα, Κόρινθος, Αίγιο κ.λπ.). Κάθε τομέας ευθύνης είχε διοικητή- αξιωματικό, ο οποίος συνεπικουρείτο από άλλους αξιωματικούς σε ρόλους οργάνωσης, πληροφοριών και επιχειρήσεων. Έφτασε μάλιστα να έχει στο απόγειο της δύναμής της περί τους 400 ενόπλους, ενώ τα μέλη της υπερέβαιναν τα 2.000.
Το τμήμα δολιοφθορών, της οργάνωσης προκαλούσε πλήγματα σε αποθήκες και εργοστάσια των Γερμανών κατακτητών, ενώ η ειδική «ομάδα πλαστογράφων» που διέθετε, φυγάδευε αξιωματικούς στη Μέση Ανατολή. Παράλληλα ομάδες αξιωματικών αναλάμβαναν την εκπαίδευση στα όπλα και άλλων οργανώσεων.
Το πρωινό της 6ης Απριλίου 1942, πρώτης επετείου της γερμανικής κατάκτησης. Έκπληκτοι οι Αθηναίοι αντίκρισαν συνθήματα κατά του κατακτητή γραμμένα στους τοίχους. «Όλα για την Ελλάδα», «Κάτω οι Γερμανο-ιταλοί», «θάνατος στους Βούλγαρους» Η θεαματικότερη όμως επιχείρηση της έλαβε χώρα την 25η Μαρτίου του 1943. Σε μία αιφνιδιαστική επιχείρηση, μέλη της, παρά την απαγόρευση, κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και στη συνέχεια έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο. Το στεφάνι που κατατέθηκε εκείνη τη μέρα, κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη του κατακτητη έφερε ένα ξύλινο «Χ». Έκτοτε η οργάνωση ονομάστηκε «Χ» και τα μέλη της έχουν μείνει ως τις μέρες μας γνωστά ως «ΧΙΤΕΣ».
Η διάχυτη καχυποψία για τα αστικά κόμματα που οι «Χίτες» τα χαρακτήριζαν ως «πλουτοκρατικά» και τα κατηγορούσαν ως αδύναμα να αντισταθούν στον επαπειλούμενο κομμουνιστικό κίνδυνο, καθώς και ο θαυμασμός προς την Εθνική Επανάσταση του Ιωάννου Μεταξά αποτέλεσαν την θεμελιώδη ιδεολογική συνιστώσα της «Χ». Η ορατή πλέον κομμουνιστική απειλή η οποία υπέσκαπτε την ελληνική κυριαρχία στις βόρειες επαρχίες της χώρας συνεργαζόμενη με Βούλγαρους και Γιουγκοσλάβους κομμουνιστές που ήθελαν την απόσχιση τμήματος της Μακεδονίας από την Ελλάδα, δεν μπορούσε να αφήσει αδιάφορο τον Γρίβα.
Την άνοιξη του 1943 ξεκινούν οι πρώτες έντονες προστριβές μεταξύ ΕΑΜ και «Χ». Το εθνοπροδοτικό ΕΑΜ διέδιδε ότι η «Χ» συνεργαζόταν με τους Γερμανούς, ότι τα μέλη της είναι φασίστες και Γκεσταπίτες. Ο ιστορικός και στρατηγικός τόπος του Θησείου είχε καταστεί στην κυριολεξία η «φωλιά» των Χιτών. Η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν εθνικιστές ενώ εκεί διέμενε και ο ίδιος ο Γρίβας Ήδη τον Σεπτέμβριο του 1944 με την σταδιακή αποχώρηση των Γερμανών, οι Χίτες είχαν καταλάβει στρατιωτικά την περιοχή, με ένα μεγάλο τμήμα του να στρατωνίζεται σε δημοτικό σχολείο της περιοχής. Ο ΕΛΑΣ με 2 επιθέσεις στην περιοχή, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο προσπάθησε να εξουδετερώσει την «Χ» χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο ΕΛΑΣ Θησείου συνεχώς ενισχυόταν προετοιμαζόμενος για την τελική αναμέτρηση η οποία ήρθε λίγες εβδομάδες αργότερα την 3η Δεκεμβρίου 1944. Η αυτή ημερομηνία έμελε να μείνει ως η απαρχή των Δεκεμβριανών αλλά και συνάμα ως η ώρα της δόξας για τους ηρωϊκούς ΧΙΤΕΣ.
Τα μέλη της οργάνωσης, στην πλειοψηφία τους αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού εν’ ενεργεία αλλά και απόστρατοι, μόνιμοι και έφεδροι, Ευέλπιδες αλλά και Εθνικόφρονες πολίτες, επιδείκνυαν τη μέγιστη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του αρχηγού τους, και συντηρούσαν άσβεστη μέσα τους την «Ιδέα της Μεγάλης Ελλάδος»
Η οργάνωση είχε αμιγώς στρατιωτική δομή και ιεραρχία, έχοντας μάχιμες ομάδες και επιτελικά γραφεία. Ήδη από το 1942 διέθετε μάχιμους πυρήνες σε περίπου 25 συνοικίες της Αττικής, ενώ διέθετε και αρκετά τμήματα εκτός του λεκανοπεδίου( Χαλκίδα, Κόρινθος, Αίγιο κ.λπ.). Κάθε τομέας ευθύνης είχε διοικητή- αξιωματικό, ο οποίος συνεπικουρείτο από άλλους αξιωματικούς σε ρόλους οργάνωσης, πληροφοριών και επιχειρήσεων. Έφτασε μάλιστα να έχει στο απόγειο της δύναμής της περί τους 400 ενόπλους, ενώ τα μέλη της υπερέβαιναν τα 2.000.
Το τμήμα δολιοφθορών, της οργάνωσης προκαλούσε πλήγματα σε αποθήκες και εργοστάσια των Γερμανών κατακτητών, ενώ η ειδική «ομάδα πλαστογράφων» που διέθετε, φυγάδευε αξιωματικούς στη Μέση Ανατολή. Παράλληλα ομάδες αξιωματικών αναλάμβαναν την εκπαίδευση στα όπλα και άλλων οργανώσεων.
Το πρωινό της 6ης Απριλίου 1942, πρώτης επετείου της γερμανικής κατάκτησης. Έκπληκτοι οι Αθηναίοι αντίκρισαν συνθήματα κατά του κατακτητή γραμμένα στους τοίχους. «Όλα για την Ελλάδα», «Κάτω οι Γερμανο-ιταλοί», «θάνατος στους Βούλγαρους» Η θεαματικότερη όμως επιχείρηση της έλαβε χώρα την 25η Μαρτίου του 1943. Σε μία αιφνιδιαστική επιχείρηση, μέλη της, παρά την απαγόρευση, κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και στη συνέχεια έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο. Το στεφάνι που κατατέθηκε εκείνη τη μέρα, κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη του κατακτητη έφερε ένα ξύλινο «Χ». Έκτοτε η οργάνωση ονομάστηκε «Χ» και τα μέλη της έχουν μείνει ως τις μέρες μας γνωστά ως «ΧΙΤΕΣ».
Η διάχυτη καχυποψία για τα αστικά κόμματα που οι «Χίτες» τα χαρακτήριζαν ως «πλουτοκρατικά» και τα κατηγορούσαν ως αδύναμα να αντισταθούν στον επαπειλούμενο κομμουνιστικό κίνδυνο, καθώς και ο θαυμασμός προς την Εθνική Επανάσταση του Ιωάννου Μεταξά αποτέλεσαν την θεμελιώδη ιδεολογική συνιστώσα της «Χ». Η ορατή πλέον κομμουνιστική απειλή η οποία υπέσκαπτε την ελληνική κυριαρχία στις βόρειες επαρχίες της χώρας συνεργαζόμενη με Βούλγαρους και Γιουγκοσλάβους κομμουνιστές που ήθελαν την απόσχιση τμήματος της Μακεδονίας από την Ελλάδα, δεν μπορούσε να αφήσει αδιάφορο τον Γρίβα.
Την άνοιξη του 1943 ξεκινούν οι πρώτες έντονες προστριβές μεταξύ ΕΑΜ και «Χ». Το εθνοπροδοτικό ΕΑΜ διέδιδε ότι η «Χ» συνεργαζόταν με τους Γερμανούς, ότι τα μέλη της είναι φασίστες και Γκεσταπίτες. Ο ιστορικός και στρατηγικός τόπος του Θησείου είχε καταστεί στην κυριολεξία η «φωλιά» των Χιτών. Η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν εθνικιστές ενώ εκεί διέμενε και ο ίδιος ο Γρίβας Ήδη τον Σεπτέμβριο του 1944 με την σταδιακή αποχώρηση των Γερμανών, οι Χίτες είχαν καταλάβει στρατιωτικά την περιοχή, με ένα μεγάλο τμήμα του να στρατωνίζεται σε δημοτικό σχολείο της περιοχής. Ο ΕΛΑΣ με 2 επιθέσεις στην περιοχή, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο προσπάθησε να εξουδετερώσει την «Χ» χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο ΕΛΑΣ Θησείου συνεχώς ενισχυόταν προετοιμαζόμενος για την τελική αναμέτρηση η οποία ήρθε λίγες εβδομάδες αργότερα την 3η Δεκεμβρίου 1944. Η αυτή ημερομηνία έμελε να μείνει ως η απαρχή των Δεκεμβριανών αλλά και συνάμα ως η ώρα της δόξας για τους ηρωϊκούς ΧΙΤΕΣ.
