Για την μαύρη επέτειο της μικρασιατικής καταστροφής
Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Σεπτεμβρίου του 1922. Η ανά τους αιώνας ελληνική γη της Ιωνίας, αυτή που κάποιοι ονόμασαν Μικρά Ασία, τυλιγόταν στις φλόγες. Φλόγες ενός ασβέστου μίσους πηγάζοντος από την απανθρωπιά των μογγόλων της στέππας του Τουράν. Ποταμοί ελληνικού αίματος θα ακολουθήσουν μία ένδοξη πορεία που εγράφη με τα υπό του Αγίου Γεωργίου και της Υπερμάχου Στρατηγού μας καθαγιασμένα ξίφη και κανόνια του ελληνικού στρατού. Ενός Στρατού που έφθασε στο Σαγγάριο ποταμό, εκέρδισε τακτικά, μα δυστυχώς ηττήθη στρατιωτικά από το σφαγέα των Ελλήνων, Κεμάλ Μουσταφά. Η αγκαλιά της Μητέρος Πατρίδος, δηλαδή της Ελλάδος, θα ανοίξει για να υποδεχθεί τα κύματα της πολύπαθης προσφυγιάς, αρχικώς όχι και τόσο φιλόξενα. Ο γενναίος ελλαδικός λαός που επέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το ανώτερο πνεύμα του και τη μάθηση, θα στολίσει με κάθε κοσμητικό επίθετο κάθε Μικρασιάτη αδελφό μας, ο οποίος χάρη στην εργατικότητα που επέδειξε, κατάφερε αργότερα να ορθοποδήσει και να αποδείξει ότι είναι ισάξιο μέλος και κλαδί στο μεγάλο δένδρο της ράτσας μας (όπως έλεγε κι ένας Κρητικός που θαύμαζε το καθεστώς του Μουσσολίνι). Δυστυχώς δε χρειάστηκε να περάσουν και πολλά χρόνια για κάποιους που τελούν σε εντεταλμένη υπηρεσία με απώτερο σκοπό τον περαιτέρω αφελληνισμό της παιδείας, να "αεροβαπτίσουν" τη σφαγή του μικρασιατικού ελληνισμού ως συνωστισμό. Ναι, κι εμείς συμφωνούμε ότι ο ηρωικός Επίσκοπος Σμύρνης, Χρυσόστομος, απεβίωσε εξαιτίας του συνωστισμού και της πολυκοσμίας. Κι εμείς συμφωνούμε ότι ο Ηλίας Βενέζης συνέγραψε το έργο εμπνευσμένος από το συνωστισμό. Κι εμείς συμφωνούμε ότι η «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» που μας παρέδωσε ο Στρατής Δούκας βασίστηκε στην αφήγηση ενός θύματος του συνωστισμού, βεβαίως. Ντροπή σας, προδότες! Να ξέρετε όμως ότι την ημέρα που στον άμοιρο τούτο τόπο την εξουσία θα αναλάβουν οι εθνικιστικές δυνάμεις, θα επανέλθει αυτομάτως σε ισχύ ο νόμος περί δοσιλόγων και τότε θα λογοδοτήσετε ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Δε πταίτε όμως αποκλειστικώς εσείς. Μερίδιον ευθύνης φέρει κι ο ακαλλιέργητος ελληνικός λαός των ξεφαντωμάτων της Μυκόνου, των τουρκικών σειρών και της ελληνοτουρκικής φιλίας. Τέτοιος που είναι, αξίζει να του κάνετε και χειρότερα. Διδάξτε του κι ότι κατάγεται από την Αφρική αν θέλετε, αφού σίγουρα θα το καταπιεί αδιαμαρτυρήτως. Αρκεί φυσικά να μην αδικήσετε την αγαπημένη του ομάδα και τη ρίξετε στη Β' Εθνική... Καταλήγοντας, θα πρέπει να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά ότι για τον Πατριωτικό Ελληνικό Σύνδεσμο και για όλο το κίνημα του ελληνικού εθνικισμού δεν υπάρχουν "χαμένες" ή "αλησμόνητες" πατρίδες. Εμείς δεν πέφτουμε θύματα της ηθελημένης παραπληροφόρησης και πλύσης εγκεφάλου. Για εμάς υπάρχουν μόνο σκλάβες πατρίδες οι οποίες σιδηροδέσμιες προσμένουν τον ένδοξο Ελληνικό Στρατό να τις απελευθερώσει. Έ τσι μάθαμε, έτσι ζούμε, έτσι θα συνεχίσουμε. Μέχρι να γίνει πραγματικότητα αυτό που όταν και το Βερολίνο τυλιγόταν στις φλόγες, μία παράξενη φιγούρα που έφερε τον τίτλο του Δόκτορος αναφώνησε: Θα γυρίσουμε και η γη θα τρέμει.
