ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 176 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Θ.ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ
<<Δώστε μου τα προσκυνοχάρτια του Μπραίμη να σας δώσω του Έθνους. Όποιο χωριό δε γυρίσει στο Έθνος θα το αφανίσω από το πρόσωπο της γης. Απ'τη μία θα βγαίνουν οι αραπάδες και απ'την άλλη θα μπαίνω εγώ, θα καίω και θα σκοτώνω. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους.>> Αυτά ήταν τα λόγια του μεγάλου πρωτεργάτη της Εθνεγερσίας, του θρυλικού Γέρου του Μοριά, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στην Ιδέα του Έθνους, της Πατρίδος και της Λευτεριάς. Μπορεί να απεβίωσε ως άνθρωπος πριν από 176 έτη ακριβώς, ζει όμως για πάντα στις καρδιές των Ελλήνων, ως ανάμνηση ηρωική.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1770. Μέσα στα μαύρα και πέτρινα για τον Ελληνισμό χρόνια της σκλαβιάς και της φοβέρας, έζησε από νεαρή ηλικία τον ατιμωτικό ζυγό των μογγόλων. Σε ηλικία 35 ετών ξεκινά τη δράση του λαμβάνοντας μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσοτουρκικού πολέμου, ενώ το 1806 εκδίδεται διάταγμα δίωξής του. Τέσσερα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1810 καταφεύγει στη Ζάκυνθο όπου εντάσσεται στο ελληνικό Σώμα που καταδιώκει του Γάλλους από τα Επτάνησα. Εμπνεόμενος από το ηρωικό και επαναστατικό πνεύμα που τον διακατείχε, το 1818 εντάσσεται στη Φιλική Εταιρεία, δίδοντας τον ιερό όρκο απέναντι στο Γένος των Ελλήνων. Η απελευθέρωση των καθαγιασμένων στους αγώνες εδαφών μας, φάνταζε η μόνη λύση για ανάσταση και ανάταση του Έθνους κι έτσι το 1821 έχουμε τη μεγάλη επιστροφή στη Μάνη. Πρωταγωνιστής των κυριοτέρων μαχών της επαναστατικής περιόδου και μαχητής της ομόνοιας μεταξύ των Ελλήνων, στις 23 Μαρτίου του 1821 εισέρχεται στην πόλη της Καλαμάτας, την οποία και καταλαμβάνει αναίμακτα. Ακολουθεί η νίκη στο Βαλτέτσι, η επική άλωση της Τριπολιτσάς, όπου το αίμα των τουρκαλάδων,των τουρκοπροσκυνημένων και των Εβραίων έτρεξε ποτάμι, καθώς και η καταστροφή της στρατιάς των απίστων του Δράμαλη.
Ζωσμένος διαρκώς με τα τιμημένα φισεκλίκια, τα άρματά του και το σπαθί του, όργωνε στην κυριολεξία τη νότιο Ελλάδα βάζοντας φωτιά με το λόγο του στις καρδιές των σκλαβωμένων. Ένας πραγματικός μπουρλοτιέρης των ψυχών και αποκεφαλιστής ταυτόχρονα της μπάσταρδης τουρκιάς της χιλιοκαταραμένης. Ένας γενναίος μαχητής πρώτος μέσα στους γενναίους και στους αμετανόητους, ο οποίος δυστυχώς μην μπορώντας και αυτός να ξεφύγει από τον άδικο κανόνα που κατατρέχει μια ζωή του Έλληνες Αγωνιστές, δικάστηκε και φυλακίστηκε από τους άκαπνους και τους φραγκοντυμένους καλαμαράδες. Καταδικάστηκε εις θάνατον, αλλά ευτυχώς για την τιμή του Έθνους του αποδόθηκε χάρη από τον Όθωνα, για να πεθάνει σε ηλικία 73 ετών από φυσικά αίτια και συγκεκριμένα στις 4 Φεβρουαρίου του 1843. Η ιερή του μνήμη θα μας δείχνει αιώνια το δρόμο των αγώνων και της εθνικής δράσεως, για να μας οδηγήσει κάποια μέρα απελευθερωτές στη σκλαβωμένη μας πρωτεύουσα. Στην Πόλη των ονείρων μας.
Δυστυχώς για όλους τους Έλληνες Εθνικιστές και σήμερα οι διχόνοιες και οι προσωπικές έριδες δε μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μία ενιαία φάλαγγα αντιστάσεως ενάντια στον εσωτερικό, αλλά και στον εξωτερικό εχθρό. Κολοκοτρώνηδες στην ψυχή και στο αίμα μπορεί να υπάρχουν ακόμη και στις μέρες μας, λείπει όμως η αέναη και ανέσπερη φλόγα της ελληνικής ψυχής που θα βάλει πυρκαγιά στις συνειδήσεις, κάνοντας την αρχέγονη φωνή της Φυλής μας να ακουστεί στεντόρεια και να βροντοφωνάξει: <<ΕΛΛΑΣ ΕΓΕΙΡΟΥ>>. Στο 2019 που ο εχθρός βρίσκεται πλέον εντός των τειχών και οι αλλόφυλοι και οι αλλόθρησκοι αλωνίζουν στην Πατρίδα μας, ετοιμάζοντας κι εδώ ισλαμικούς ψευτοξεσηκωμούς, επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε να είμαστε μονιασμένοι και πάνω απ'όλα να μη φοβόμαστε το γεγονός ότι είμαστε λιγότεροι σε αριθμούς. Εμείς οι λίγοι στα κορμιά, αλλά πολλοί στην ψυχή, ήρθε η ώρα να γίνουμε οι ξιφολόγχες που θα τρυπήσουνε βαθιά το σάπιο σώμα του διεφθαρμένου κατεστημένου. Ήρθε η ώρα ο Μαρμαρωμένος Βασιλεύς μας να εγερθεί και να αρπάξει το σπαθί του, κατεβάζοντας τα κεφάλια των νεοραγιάδων και των νεοελλήνων του κλαμπ και της μουσικής για μαύρους. ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ. ΣΗΚΩ ΓΕΡΟ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1770. Μέσα στα μαύρα και πέτρινα για τον Ελληνισμό χρόνια της σκλαβιάς και της φοβέρας, έζησε από νεαρή ηλικία τον ατιμωτικό ζυγό των μογγόλων. Σε ηλικία 35 ετών ξεκινά τη δράση του λαμβάνοντας μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσοτουρκικού πολέμου, ενώ το 1806 εκδίδεται διάταγμα δίωξής του. Τέσσερα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1810 καταφεύγει στη Ζάκυνθο όπου εντάσσεται στο ελληνικό Σώμα που καταδιώκει του Γάλλους από τα Επτάνησα. Εμπνεόμενος από το ηρωικό και επαναστατικό πνεύμα που τον διακατείχε, το 1818 εντάσσεται στη Φιλική Εταιρεία, δίδοντας τον ιερό όρκο απέναντι στο Γένος των Ελλήνων. Η απελευθέρωση των καθαγιασμένων στους αγώνες εδαφών μας, φάνταζε η μόνη λύση για ανάσταση και ανάταση του Έθνους κι έτσι το 1821 έχουμε τη μεγάλη επιστροφή στη Μάνη. Πρωταγωνιστής των κυριοτέρων μαχών της επαναστατικής περιόδου και μαχητής της ομόνοιας μεταξύ των Ελλήνων, στις 23 Μαρτίου του 1821 εισέρχεται στην πόλη της Καλαμάτας, την οποία και καταλαμβάνει αναίμακτα. Ακολουθεί η νίκη στο Βαλτέτσι, η επική άλωση της Τριπολιτσάς, όπου το αίμα των τουρκαλάδων,των τουρκοπροσκυνημένων και των Εβραίων έτρεξε ποτάμι, καθώς και η καταστροφή της στρατιάς των απίστων του Δράμαλη.
Ζωσμένος διαρκώς με τα τιμημένα φισεκλίκια, τα άρματά του και το σπαθί του, όργωνε στην κυριολεξία τη νότιο Ελλάδα βάζοντας φωτιά με το λόγο του στις καρδιές των σκλαβωμένων. Ένας πραγματικός μπουρλοτιέρης των ψυχών και αποκεφαλιστής ταυτόχρονα της μπάσταρδης τουρκιάς της χιλιοκαταραμένης. Ένας γενναίος μαχητής πρώτος μέσα στους γενναίους και στους αμετανόητους, ο οποίος δυστυχώς μην μπορώντας και αυτός να ξεφύγει από τον άδικο κανόνα που κατατρέχει μια ζωή του Έλληνες Αγωνιστές, δικάστηκε και φυλακίστηκε από τους άκαπνους και τους φραγκοντυμένους καλαμαράδες. Καταδικάστηκε εις θάνατον, αλλά ευτυχώς για την τιμή του Έθνους του αποδόθηκε χάρη από τον Όθωνα, για να πεθάνει σε ηλικία 73 ετών από φυσικά αίτια και συγκεκριμένα στις 4 Φεβρουαρίου του 1843. Η ιερή του μνήμη θα μας δείχνει αιώνια το δρόμο των αγώνων και της εθνικής δράσεως, για να μας οδηγήσει κάποια μέρα απελευθερωτές στη σκλαβωμένη μας πρωτεύουσα. Στην Πόλη των ονείρων μας.
Δυστυχώς για όλους τους Έλληνες Εθνικιστές και σήμερα οι διχόνοιες και οι προσωπικές έριδες δε μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μία ενιαία φάλαγγα αντιστάσεως ενάντια στον εσωτερικό, αλλά και στον εξωτερικό εχθρό. Κολοκοτρώνηδες στην ψυχή και στο αίμα μπορεί να υπάρχουν ακόμη και στις μέρες μας, λείπει όμως η αέναη και ανέσπερη φλόγα της ελληνικής ψυχής που θα βάλει πυρκαγιά στις συνειδήσεις, κάνοντας την αρχέγονη φωνή της Φυλής μας να ακουστεί στεντόρεια και να βροντοφωνάξει: <<ΕΛΛΑΣ ΕΓΕΙΡΟΥ>>. Στο 2019 που ο εχθρός βρίσκεται πλέον εντός των τειχών και οι αλλόφυλοι και οι αλλόθρησκοι αλωνίζουν στην Πατρίδα μας, ετοιμάζοντας κι εδώ ισλαμικούς ψευτοξεσηκωμούς, επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε να είμαστε μονιασμένοι και πάνω απ'όλα να μη φοβόμαστε το γεγονός ότι είμαστε λιγότεροι σε αριθμούς. Εμείς οι λίγοι στα κορμιά, αλλά πολλοί στην ψυχή, ήρθε η ώρα να γίνουμε οι ξιφολόγχες που θα τρυπήσουνε βαθιά το σάπιο σώμα του διεφθαρμένου κατεστημένου. Ήρθε η ώρα ο Μαρμαρωμένος Βασιλεύς μας να εγερθεί και να αρπάξει το σπαθί του, κατεβάζοντας τα κεφάλια των νεοραγιάδων και των νεοελλήνων του κλαμπ και της μουσικής για μαύρους. ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ. ΣΗΚΩ ΓΕΡΟ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ.
