ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ

Στις 29 Ιανουαρίου 1941, ενώ ακόμη μαινόταν ο πόλεμος που εξαπέλυσε η Ιταλία εναντίον μας, απεβίωσε ο μεγάλος Ηγέτης, Στρατηγός και ιδρυτής και Αρχηγός της 4ης Αυγούστου, Πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς. Την προηγουμένη μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων. Η κηδεία του, η οποία τελέσθηκε στην Μητρόπολη Αθηνών δύο ημέρες αργότερα, προκάλεσε αθρόα κοσμοσυρροή και τα εγκωμιαστικά σχόλια ακόμη και πολιτικών του αντιπάλων, ώστε και εξ αντιθέτων να επιβεβαιώνεται πως είναι ο μόνος που αξίζει να αποκαλείται Εθνάρχης.

Αναμφίβολα, υπήρξαν και άλλοι, πολλοί, έξυπνοι, μορφωμένοι, δυναμικοί στρατιωτικοί και πολιτικοί, διπλωμάτες και στοχαστές σύγχρονοί του. Δεν είχαν όμως την φλόγα της φιλοπατρίας του ούτε ευδόκησε η Θεία Πρόνοια να βρίσκονται σε θέσεις ικανές να υπηρετήσουν το ελληνισμό με τόση δοξαστική αποτελεσματικότητα.

Η στρατιωτική του μεγαλοφυΐα διεφάνη ήδη από την εποχή που σπούδαζε με υποτροφία στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου (1899-1902), όπου οι συμμαθητές του ανήρτησαν την επιγραφή «ουδέν πρόβλημα άλυτον δια τον Ιωάννην Μεταξάν», απεδείχθη δε και στην πράξη, όταν κατέστρωνε τα σχέδια του Γενικού Επιτελείου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-'13, ιδίως για την εκπόρθηση των οχυρών του Μπιζανίου. Η οξυδέρκειά του φάνηκε και όταν δεν έπεσε στην παγίδα της Entente για εισδοχή της Ελλάδος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική Εκστρατεία με αόριστες υποσχέσεις, τις οποίες παρείχαν ενώ δεν εσκόπευαν να τηρήσουν, σε συνδυασμό με την πρότασή του ν' απελευθερώσουμε αιφνιδιαστικά, χωρίς κήρυξη πολέμου, την Κωνσταντινούπολη. Δυστυχώς, η πρότασή του δεν έγινε δεκτή. Η αντίθεσή του όμως στην κατοχική κυβέρνηση των γαλλικών λογχών υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο τού εστοίχισε την εξορία στο Αιάκειον της Κορσικής.

Εκεί, φυλάκισαν το σώμα του, όχι όμως και το πνεύμα του. Γράφει στο ημερολόγιό του (1918): «Ο καθείς ανήκει εις την φυλήν του και όχι εκεί όπου η τύχη τον έσπειρε.» Αυτά να τα βλέπουν οι εθελοτυφλούντες αντίπαλοί του, που διαδίδουν ότι ο Μεταξάς αντέγραψε τον φασισμό των Ιταλών και τον ναζισμό των Γερμανών. Να τα διαβάσουν και όσοι θέλουν να λέγονται Έλληνες εθνικισταί, αλλ' αλλοιθωρίζουν προς αλλότρια κακέκτυπα.

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, δεν κατόρθωσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Επέπλευσαν στην επιφάνεια οι παλαιοκομματικοί, διεφθαρμένοι μέχρι μυελού των οστών πολιτικάντηδες, οι μασώνοι και οι διεθνιστές (πλουτοκράτες ή μπολσεβίκοι) δηλητηριάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό λαό. Οι πρώτοι έκαναν το παν για να ξεχάσουμε την Ελληνορθόδοξή μας κληρονομία και την Μεγάλη Ιδέα. Οι δεύτεροι, αφειδώς αμειβόμενοι από την Σοβιετία και την COMMINTERN, συνωμοτούσαν για να καταστήσουν την Ελλάδα κομμουνιστική χώρα. Από κοντά και οι άφρονες συνεχιστές του Διχασμού, ξεροκέφαλα, μνησίκακα, εγωπαθή ανθρωπάρια, είτε στρατιωτικοί είτε τοπικοί παράγοντες. Το κόμμα των Ελευθεροφρόνων ξεκίνησε με 16% και 52 βουλευτές το 1926 για να συγκεντρώσει μόλις 4% και να εκλέξει μόνον 7 βουλευτές το 1936. Παρ' όλ' αυτά, το διαμάντι που ονομάζεται Ιωάννης Μεταξάς, δεν ήταν προορισμένο να μείνει στην αφάνεια.

Έτσι, στις 4 Αυγούστου 1936, σε συνεργασία με τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ αναλαμβάνει δικτατορικώς την πρωθυπουργία. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ακυρώνει κάθε προσπάθεια των απάτριδων κομμουνιστών να εκμεταλλευτούν την ανέχεια και να προκαλέσουν χάος και ενταφιάζει -μόνον για 4,5 χρόνια, δυστυχώς- τον σεσηπότα κοινοβουλευτισμό.

Αμέσως, η Ελλάδα αναγεννάται. Ο Διχασμός χάνει κάθε έρεισμα και λόγο υπάρξεως. Η μεγάλη οικογένεια των Ελλήνων, η Φυλή, συνειδητοποιεί πως έχει παρελθόν αλλά κυρίως έχει μέλλον. Η Εθνική Οργάνωσις Νεολαίας (Ε.Ο.Ν.) ετοιμάζει την νέα γενιά για μία λαμπρή πορεία. Ο Αρχηγός, σαν άλλος Σόλων, εξεγείρει την Νεολαία και την αφήνει να προχωρήσει σε έργα δημιουργικά, άξια για να ζη και να πεθαίνει κανείς. Θέτει της βάσεις για παιδεία, ζωογόνο, συναρπαστική, την Ελληνοχριστιανική Παιδεία. Λέει προς τους δασκάλους και τους καθηγητές: «Πρώτα-πρώτα να τα κάμετε [τα παιδιά] πραγματικά Ελληνόπουλα και Ελληνοπούλες. Έχετε δε για να τα ενθουσιάσετε μια τέτοια Πατρίδα σαν την δική μας και περισσότερο υλικό από κάθε άλλο έθνος. [...] Να ομιλείτε στα παιδιά για το έθνος που ανήκουν και να φέρετε παραδείγματα για να τα τονώσετε και να τα ενθουσιάσετε ώστε μίαν ημέραν και αυτά να μιμηθούν τα μεγάλα παραδείγματα των προγόνων των. [...] Το άλλο πράγμα που έχω να σας συστήσω είναι ότι πρέπει να τους αναπτύξετε το θρησκευτικό τους αίσθημα. Θέλω να πιστεύουν εις την δύναμιν του Θεού και να υποτάσσωνται εις αυτήν.»

Σαν άλλος στοργικός πατέρας και φιλάνθρωπος, μεριμνά πάραυτα για την ασφαλή, δικαίως αμειβόμενη εργασία, την κοινωνική ασφάλιση/συνταξιοδότηση και την αξιοπρεπή διαβίωση όλων των επαγγελματικών τάξεων, ιδίως δε των εργατών και των αγροτών. Η Εργατική Πρωτομαγιά, το 8/ωρο, το ΙΚΑ και οι 4 νόμοι του Μεταξά περί εργασίας και ασφαλίσεως δεν συγκρίνονται με τις δεκάδες ασυναρτησίες άλλων δημοκρατικών νομοθετών που είτε δεν εφαρμόζονται είτε εξευτελίζουν κάθε έννοια ισονομίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και διαφάνειας. Ευλόγως μισούν οι κακόψυχοι μαρξιστές των Μεταξά γιατί με την τύπου «αλληλεγγύου» σαν τον Βασίλειο Β΄ Βουλγαροκτόνο κοινωνική πολιτική του, τους στερεί από έδαφος όπου θέλουν να φυτέψουν το αδελφοκτόνο μίσος με τον παράλογο πόλεμο των τάξεων που οραματίζονται. Ακυρώνει πλήρως την υλιστική τους θεώρηση που θέλει τους ανθρώπους να έχουν συνείδηση μόνον του συμφέροντος. Ο Μεταξάς είναι ο μόνος ηγέτης που ενίκησε και το διεθνές-σιωνιστικό τραπεζικό κατεστημένο με την μονομερή διαγραφή του χρέους προς την Société Commerciale de Belgique για να μη πεινάσει ο λαός, την οποία έκανε δεκτή και το Διεθνές Δικαστήριο της Κοινωνίας των Εθνών.

Την ίδια περίοδο, ο Εθνάρχης Μεταξάς δεν παραλείπει να εξοπλίσει επαρκέστατα τον Στρατό και το Ναυτικό, καθώς διείδε τα σύννεφα του νέου Μεγάλου Πολέμου που συγκεντρώνονταν. Πέραν των οπλικών συστημάτων και των πολεμοφοδίων, εντυπωσιακή σε παγκόσμια κλίμακα είναι μέχρι σήμερα η γραμμή Μεταξά (Ρούπελ – Λίσσε) στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Πάνω από όλα, είχε την τιμή και το βάρος της ευθύνης να ηγείται της Ελλάδος την κρίσιμη ιστορική στιγμή της αναμετρήσεως με αλαζόνες εχθρούς. Ο Μεταξάς είναι ο πρωτεργάτης και βασικός συντελεστής του ΟΧΙ. Δεν είναι υπερβολή να γραφεί πως αν δεν υπήρχε ο Μεταξάς, δεν θα υπήρχε ΟΧΙ. Αυτό ισχύει όχι απλώς διότι δεν ήταν πρακτικώς δυνατόν να ερωτηθεί άλλος πλην του πρωθυπουργού στις 3 η ώρα τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, αλλά και επειδή μόνον ένας Ηγέτης του επιπέδου Μεταξά δύναται να ορθώσει το ανάστημα στον οποιονδήποτε επίδοξο κατακτητή. Μόνον ένας στιβαρός ηγέτης, αγέρωχος Έλλην και ευλαβέστατος Χριστιανός όπως ο Μεταξάς θα έγραφε «Θα νικήσωμεν· αλλά για τους Έλληνες υπέρ την Νίκην η Δόξα.» και «Θα βαστάξωμεν; Ναί. Γεννηθήτω το θέλημά Του.» Γι' αυτό και ο Ελληνικός Λαός, όπως πάντα όταν βρίσκεται υπό σώφρονα, ανιδιοτελή Ηγεσία, ακολουθεί τον δρόμο του ηρωϊσμού και της αυτοθυσίας που χαράσσει ο Αρχηγός.

Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος (Π.Ε.Σ.) ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΕΙΝ κλίνει ευλαβικά το γόνυ στην μνήμη του Εθνάρχου Μεταξά και τον προβάλλει ως πρότυπο προς την ελληνική Νεολαία. Θα δώσει ο Θεός και αναστηθεί νέος Αρχηγός από τα σπλάγχνα της Φυλής, που θα τσακίσει τα σημερινά ανδρείκελα, τους ανθέλληνες, προδότες, απατεώνες και ριψάσπιδες. Και τότε η Ελλάς θα γνωρίσει νέες ημέρες δόξης, υπερηφανείας και ευτυχίας ώστε θα ζηλεύουν οι «φίλοι» της και θα καταισχυνθούν οι βυσσοδομούντες εχθροί της.