Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ 2 ΝΕΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΝΕΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος (Π.Ε.Σ.) ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΕΙΝ συλλυπείται θερμά και ανυπόκριτα τους οικείους των Γεωργίου Φουντούλη και Εμμανουήλ Καπελώνη και ευχόμαστε ο Θεός να τους αναπαύσει. Δεν έχουμε σχέση με το κόμμα της Χρυσής Αυγής, αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είδαμε και δεν καταδικάζουμε την στυγερή, οργανωμένη δολοφονική επίθεση της Παρασκευής 1 Νοεμβρίου 2013 στο Νέο Ηράκλειο.     Πρόκειται, βεβαίως, για τρομοκρατικό πλήγμα, το οποίο όζει από μακρυά εμπλοκής ξένων πρεσβειών και ανθελληνικών κύκλων του εξωτερικού.  Οι δυνάμεις Κατοχής, αφού είδαν και απόειδαν ότι δεν «τσίμπησαν» οι Έλληνες με την δολοφονία του αναρχο-αριστερού Φύσσα, φαίνεται πως οργάνωσαν τις  δολοφονίες των Χρυσαυγιτών.  Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος: Θέλουν ν’ αναλωθούμε σε εμφύλια, αδελφοκτόνο σύγκρουση, ώστε να μπορούν ανενόχλητοι οι υπάλληλοί τους Σαμαράς-βενιζέλος-Τσίπρας-Καμμένος και άλλοινα ξεπουλούν την Ελλάδα.Προειδοποιούμε τους ηθικούς αυτουργούς της αλλοδαπής και τους εγχώριους συνεργάτες τους, που παριστάνουν τους ανίδεους: Μάταια κοπιάζουν.  Άδικα διαστρεβλώνουν τα γεγονότα μέσω των ΜΜΕ που απολύτως ελέγχουν, σκυλεύουν νεκρούς και βάφουν τα χέρια τους με αίμα.  Τζάμπα οι φωνασκίες που εμμέσως υποδεικνύουν «σωτήρες», οι οποίοι είτε εγγυώνται την «ομαλότητα» είτε υπόσχονται «εθνικές εκκαθαρίσεις».  Οι Έλληνες τους καταλάβαμε και δεν θα τους κάνουμε την χάρη!

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40!! ΖΗΤΩ Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!! ΖΗΤΩ ΟΙ ΗΡΩΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ!! ΖΗΤΩ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ!! ΖΗΤΩ Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ!! ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ!! ΕΞΩ ΟΙ ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΝΕΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Aκριβώς 75 έτη συμπληρώνονται φέτος από την ημέρα που ο Άξιος της Πατρίδος Εθνάρχης, Ιωάννης Μεταξάς έδειξε στον ένδοξο Ελληνικό Στρατό το δρόμο της Αντίστασης, ενάντια στις υπεράριθμες δυνάμεις του Μουσολίνι, ο οποίος είχε την πεποίθηση ο αφελής ότι θα κάνει έναν ευχάριστο περίπατο στη Γη που γέννησε το Λεωνίδα και τον Κολοκοτρώνη.
          Το ΟΧΙ του Εθνάρχη μας που ακόμη και σήμερα αντηχεί ως ιαχή πολέμου στα ηπειρώτικα βουνά της ανδρείας και της παλήκαροσύνης, ήταν η αρχή μιας χρυσής εποποιίας, γραμμένης με ξιφολόγχες και ΑΕΡΑ, χάρη στην οποία τα σκλαβωμένα μας αδέλφια της Βορείου Ηπείρου υποδέχτηκαν ως απελευθερωτή τον Εθνικό μας Στρατό υψώνοντας τις Γαλανόλευκες σε κάθε σπίτι και σε κάθε κτίριο ξεχωριστά. 
          Άξιες συμπαραστάτριες στον Εθνικό Αγώνα, οι θρυλικές μορφές των γυναικών της Πίνδου, που σαν ενσάρκωση η καθεμιά της "ακατάλυτης ψυχής των Σαλαμίνων", πρόσφεραν τα πάντα με αυτοθυσία και αντοχή πρωτοφανή, όμοια της οποίας δεν έχει υπάρξει στην παγκόσμια ιστορία. Δικαίως αυτές οι γυναίκες ενέπνευσαν στιχουργούς και ποιητές ανά την ελληνική επικράτεια, ενώ αξίζει να αναφερθεί για άλλη μια φορά ότι διακαής πόθος του Πατριωτικού Συνδέσμου είναι να υπάρξει κάποτε και στη Λάρισα ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτές.
           Όλα αυτά όμως έχουν ελάχιστη σημασία για κάποιους, αφού στη σημερινή Ελλάδα του Σουλειμάν και της Χουρέμ, στη σημερινή Ελλάδα της αμάθειας και του ραγιαδισμού, αποτελούν γεγονότα άγνωστα ή και αδιάφορα για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, ο οποίος μέσα σε κάποιες δεκαετίες κατάφερε να εκφυλιστεί και να υποταχθεί με τέτοια ευκολία χωρίς το παραμικρό ίχνος αντίστασης στους σύγχρονους κατακτητές, οι οποίοι πλέον δε φέρουν όπλα, αλλά οικονομικούς εκβιασμούς και άλλες ανοησίες που προβάλλουν οι εγχώριοι συνεργάτες τους.
           Η Ελλάς όμως δεν προορίζεται σε καμία περίπτωση να σβήσει από τον παγκόσμιο χάρτη επειδή κάποιοι το επέλεξαν. Παντού υπάρχουν οι σπίθες που σιγοκαίνε ανάμεσα στις στάχτες που άφησαν πίσω τους κυβερνήσεις ξεπουλημένες και καταστροφικές. Αρκεί ένας άνεμος, μια επανάσταση προπάντων ιδεολογική, ώστε αυτές οι σπίθες να γίνουν η πυρκαγιά που θα ξαναάνψει και θα αναζωπυρώσει το εθνικό φρόνημα. Να μην ξεχνάτε ποτέ Συναγωνιστές ότι η επανάσταση είναι ακριβώς σαν τον άνεμο. Έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις. Πνέει και μαζί της παρασύρει το παρελθόν το αντάξιο της λήθης, εξυψώνοντας παράλληλα τη Δόξα και την Τιμή του Έθνους.
           Φουσάτα εχθρών ξένων και ομοαίματων περάσανε πολλά. Δεν προσκυνήσαμε. Δεν υποταχθήκαμε. Ούτε τότε, όυτε και τώρα. Οδηγός μας οι νίκες μας και οι γεννήτορές μας. Με τις πράξεις μας και τη στάση ζωής μας θα στρώσουμε δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα και δάφνες στη Λευτεριά για να περάσει και πάλι αγέρωχη κραδαίνοντας το φοβερό στην όψη σπαθί της. Στο δρόμο της αρετής ας σταθούμε προσοχή, σφυρηλατώντας  προσωπικότητες τις πιο σκληρές κι από το ατσάλι, απαραίτητες για να φέρουμε την Επανελλήνιση που τόσο ανάγκη έχει η σάπια κοινωνία που δημιούργησαν μορφές τραγικές για τον Ελληνισμό.
         Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος τιμά την Ιερή Μνήμη όσων με πείσμα και αυταπάρνηση, πάντοτε με το τουφέκι στο χέρι και το φυλαχτό της Ελληνίδας Μάνας στην εσωτερική πλευρά του ηρωικού αμπεχώνου τους εκδίωξαν τον κατακτητή, δίνοντας μάχες σώμα με σώμα. Η μνήμη τους πλάι στην μορφή του Εθνάρχη μας, Ιωάννου Μεταξά, μας οδηγούν και πάλι νικητές.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912)

Σήμερα εορτάζει διπλά το καύχημα της Ορθοδόξου, πραγματικής Μακεδονίας, η Συμβασιλεύουσα και Συμπρωτεύουσα, η ελληνικωτάτη Θεσσαλονίκη· αφ’ ενός για τον Μυροβλήτη Μεγαλομάρτυρα Προστάτη και Σωτήρα της, τον Άγιο Δημήτριο, και αφ’ ετέρου για την Απελευθέρωσή της μετά περίπου 5 αιώνες φρικτής τουρκικής σκλαβιάς.     Ο πάναγνος νέος έγινε δοχείο χάριτος του Αγίου Πνεύματος.  Ο γενναίος στρατιωτικός και πολιτικός Ηγέτης, ο Ύπατος Δημήτριος, ο ων μέσα στην 1η δεκάδα αξιωματούχων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έγινε Κατηχητής των νέων στο σωτηριώδες κήρυγμα του Ευαγγελίου.  Δεν προσκολλήθηκε ούτε στιγμή στη δόξα και τα εγκόσμια μεγαλεία.  Όταν του ζητήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να καθαιρεθεί και να φυλακισθεί.  Αλλά και μέσα από το κελλί του εκήρυττε.  Εκεί τον άκουσε ένας φιλότιμος νέος, ο Νέστωρ.  Και τον παρακάλεσε να μεσιτεύσει στον Θεό, ώστε να νικήσει στην πάλη τον κομπορρήμονα Λυαίο, ένα ειδωλολάτρη που τελικά έχασε στον αγώνα και από την εγωπαθή ντροπή του πέθανε λόγω ανακοπής μέσα στο στάδιο.     Οι καταδικάζοντες «την βία από οπουδήποτε και αν προέρχεται» μάλλον μέσα στο σκότος της μωρίας τους καταδικάζουν τους Αγίους, διότι δεν είναι άξιοι να καταλάβουν πως όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος και ότι η προσευχή είναι πάλαισμα που επιφέρει την εξ ύψους βοήθεια σε όλα τα παλαίσματα.     Οι άφρονες ειρηνιστές, πάλι,  λησμονούν πως η εθνική Ελευθερία δεν παρέχεται από διεθνείς οργανισμούς και συμβάσεις, δεν εδράζεται στην πολυδιαφημιζόμενη πλην ανύπαρκτη «αλληλεγγύη των λαών», δεν  χαρίζεται σε όσους «το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται», αλλ’ απαιτεί θυσίες και ποταμούς αιμάτων και είναι «απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά».  Έτσι, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ανήμερα της εορτής του Πολιούχου και με τις αμάχητες πρεσβείες Του, εισήλθε θριαμβευτής, μετά τη μάχη των Γιαννιτσών στην Θεσσαλονίκη ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός με επί κεφαλής τον Στρατηλάτη Κωνσταντίνο.  Οι Τούρκοι παρεδόθησαν οι δε Βούλγαροι που ονειρεύονταν την γελοία συνθήκη του Αγίου Στεφάνου αλλά  και οι βυσσοδομούντες Εβραίοι, που την ήθελαν διεθνοποιημένη ζώνη, αναγκάστηκαν να υποταχθούν στην ακάθεκτη ορμή των ελληνικών όπλων.     Σήμερα, δυστυχώς, η Θεσσαλονίκη δεν χαίρεται πλήρως την Ελευθερία της.  Μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα, στενάζει από τα τοκογλυφικά δεσμά των τσιφούτηδων και των ομοτρόπων τους.  Έχει δε την ατυχία να έχει δήμαρχο ένα θλιβερό μισέλληνα που προέτεινε να μετονομαστεί σε οδό «Κεμάλ Αττατούρκ» η οδός Αποστόλου Παύλου, βρομίζει την Νύμφη του Θερμαϊκού με τις καρναβαλίστικες παρελάσεις των αναίσχυντων κιναίδων, εσχάτως δε παρέδωσε  την πλατεία Καραϊσκάκη στους Τουρκαλβανούς λαθρο-εποίκους.  Ο άλλοτε δυναμικός Μητροπολίτης Άνθιμος σιωπά πλέον αιδημόνως.     Άγιε Δημήτριε, όπως έκανες το θαύμα σου το 1912, φέρε μας και πάλι την ανόθευτη Ελληνοπούλα Ελευθεριά.  Μυρόβλυσε για να φύγει η κακοσμία που μας πνίγει.  Καθαίρεσε ξανά την έπαρση των δολερών εχθρών μας.  Γένοιτο!

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Δεκάδες Μέλη και φίλοι του Συνδέσμου έδωσαν το παρών το μεσημέρι της Κυριακής 25 Οκτωβρίου στην Εκδήλωση που έγινε στη Λάρισα και διοργάνωσε ο Εκδοτικός Οίκος Ήλεκτρον με τον Κωνσταντίνο Πλεύρη όπου παρουσίασαν το βιβλίο ο Βασιλεύς Αλέξανδρος στο ξενοδοχείο Διβάνι. Ο Κωνσταντίνος Πλεύρης αναφέρθηκε λεπτομερώς στο βιβλίο, ενώ έκανε αναφορά και στην επέτειο της 28ής Οκτωβρίου. Η Εκδήλωση στέφτηκε με επιτυχία αφού η αίθουσα του Ξενοδοχείου γέμισε ασφυκτικά.


Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΙΜΗΣΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΜΕΛΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Τα μέλη του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου σε μια λιτή εκδήλωση που έγινε στη Λάρισα την Κυριακή το μεσημέρι 18 Οκτωβρίου τίμησαν την μνήμη του Παύλου Μελά.  Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε έμπροσθεν της προτομής του μεγάλου ήρωα του Μακεδονικού αγώνα που βρίσκεται στο Κηποθέατρο και έγινε με αφορμή την συμπλήρωση 111 ετών από το θάνατο του. Αρχικά, η εκδήλωση ξεκίνησε με την επιμνημόσυνη δέηση που τέλεσε ο Πρώην Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Πατήρ Ευθύμιος, στη συνέχεια ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Χάμος Αστέριος στην ομιλία που έκανε αναφέρθηκε αναλυτικά στο μεγάλο Ήρωα του Μακεδονικού αγώνα, ενώ έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα προς το προδοτικό πολιτικό κατεστημένο ότι το όνομα της Μακεδονίας είναι αδιαπραγμάτευτο και έκανε λόγο για το σκλαβωμένο βόρειο κομμάτι της Μακεδονίας που κατέχουν οι Σκοπιανοί. Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή και η εκδήλωση έκλεισε με το Μακεδονία ξακουστή και τον Εθνικό μας Ύμνο. Χαιρετισμό στην Εκδήλωση έστειλε ο Αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας Δημήτρης Παπαδημόπουλος,το αδελφό σωματείο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος Μονάχου, η Πατριωτική Ορθόδοξη Κίνηση Αλεξανδρουπόλεως, Ο Ιερός Λόχος 2012, ΟΙ Δεσμοί Ελλήνων και η Εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα...  
ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ.  Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.   ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.


Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 111 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ

Ακριβώς 111 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο ενός ανδρός που έδωσε στην κυριολεξία τα πάντα για την πατρίδα και την εθνική μας αξιοπρέπεια. Ένας γνήσιος ευπατρίδης, ο οποίος άφησε πίσω του τα πλούτη και την οικογένεια του για να τρέξει να σώσει τη Μακεδονία μας που τότε σφάδαζε υπό το ζυγό των κομιτατζήδων. Δε δίστασε στιγμή να αρπάξει το ντουφέκι του και να φωνάξει στα χιονισμένα της Μακεδονίας μας βουνα, <<ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ>>.Μοναδικός ως προς τις ικανότητες του στον ανταρτοπόλεμο, καταφέρνει καίρια πλήγματα στους δυνάστες του ελληνισμού και ταυτόχρονα προκαλεί πανικό στον αιώνιο εχθρό, τον φερμένο από τα βάθη της μογγολικής στέπας. Συνεπικουρούμενος από μία μεγάλη μορφή της μάχιμης πτέρυγας της Εκκλησίας, το Γερμανό Καραβαγγέλη, δημιουργεί ένα θρύλο γύρω από το όνομα του που εκείνη την περίοδο, για λόγους ασφαλείας είναι το γνωστό <<Μίκης Ζέζας>>. Εξάλλου δε λείπουν από την παράδοση τα δημοτικά τραγούδια και τα ποιήματα στα οποία μνημονεύεται με το ψευδώνυμό του. Δυστυχώς όμως η προέλαση του θα σταματήσει στις 13 Οκτωβρίου του 1904, όταν έπειτα από προδοσία θα πέσει νεκρός, χωρίς αυτό να σημάνει φυσικά και το τέλος του απελευθερωτικού αγώνος.Κοιτώντας κανείς τη σημερινή κοινωνία και συγκρίνοντας τους ανθρώπους εκείνης της εποχής με τους συγχρόνους νεοέλληνες ως προς το ήθος και το φρόνημα σίγουρα απογοητεύεται. Η σημερινή εικόνα είναι αποτέλεσμα της δημοκρατικής απαξίωσης κάθε μορφής αγωνιστικής δράσης, κάθε μορφής καλλιέργειας ενός ακλόνητου στρατιωτικού φρονήματος και εμφυσήσεως της αγάπης προς την πατρίδα.Από την άλλη πλευρά, εμείς οι Έλληνες εθνικιστές δεν έχουμε το δικαίωμα να πτοούμαστε. Μια παροιμία αναφέρει ότι όσο πιο βαθύ είναι το σκοτάδι, τόσο πιο γρήγορα θα ξημερώσει. Ας προχωρήσουμε έχοντας ως οδηγούς μας μορφές σαν κι αυτή του Παύλου Μελά. Η Ελλάς διαθέτει αρκετούς ήρωες καθώς και σελίδες δόξης γραμμένες με χρυσά γράμματα, για να διαγράψει ιστορικά οποιοδήποτε έθνος, οποιαδήποτε φυλή κι οποιοδήποτε στράτό πέρασε ποτέ από αυτή τη γη. Έχοντας ως Υπέρμαχο Στρατηγό μας την Υπεραγία Θεοτόκο θα βαδίσουμε κάποια μέρα απελευθερωτές και θριαμβευτές συνάμα, εκεί που οι Θρύλοι συνυπάρχουν με την Ιστορία και την Πίστη. Απ' τη Μακεδονία μας στη Θράκη. Κι από 'κει ολοταχώς με τις ερπίστριες να ακούγονται μανιασμένες για την Πόλη των ονείρων μας...ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Π.Ε.Σ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΛΑΔΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Δεκάδες Εθνικιστές και Πατριώτες έδωσαν το παρών το απόγευμα της Κυριακής 11 Οκτωβρίου στο ξενοδοχείο IMPERIAL στη Λάρισα στην Εκδήλωση, που διοργάνωσε ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος με θέμα Ελλάδα Ώρα Μηδέν ( Όλη η αλήθεια για τον πόλεμο που γίνεται κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, για την Κάρτα του Πολίτη, Αχρήματη Κοινωνία Εξωτερικό Χρέος, Μνημόνια, Λαθρομετανάστες, ο Ρόλος των Κομμάτων και για τις μη Κυβερνητικές οργανώσεις, και είχε Ομιλήτρια την Εθνικίστρια Δημοσιολόγο και Δημοσιογράφο Άννα Δαβίτη. Την Εκδήλωση ξεκίνησε ο Πρόεδρος του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου Χάμος Αστέριος ο οποίος απένειμε τα εύσημα στην Ομιλήτρια, αφού στις μέρες μας δεν υπάρχουν και πολλές γυναίκες που να πραγματοποιούν τέτοιες Ομιλίες.Κατηγόρησε όλες τις Κυβερνήσεις από το 1974 και έως τώρα που Κυβέρνησαν την Πατρίδα μας και την έφεραν σ'αυτό το χάλι και αποκάλεσε τους επικεφαλής των Κυβερνήσεων ως Γενίτσαρους.Στη συνέχεια το λόγο έλαβε η Ομιλήτρια και Συναγωνίστρια Άννα Δαβίτη η οποία αναφέρθηκε λεπτομερώς σε όλα τα παραπάνω θέματα που περιείχε η Ομιλία της.Αποκάλεσε τους Πολιτικούς Προδότες, αναφέρθηκε στα σχέδια εξόντωσης του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας από τους Σιωνιστές και την Νέα Τάξη Πραγμάτων και κάλεσε τους Έλληνες Εβραίους, Καθολικούς και Μουσουλμάνους να πάρουν θέση και να υποστηρίξουν επιτέλους την Πατρίδα που τους φιλοξενεί.Το παρών στην Εκδήλωση έδωσε ο πρώην Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους και οι άξιες μοναχές του Ιερού Ναού 12 Αποστόλων του Πατρίου Ημερολογίου, ενώ χαιρετισμό στην Εκδήλωση έστειλαν. Το αδελφό σωματείο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος Μονάχου, η Πατριωτική Ορθόδοξη Κίνηση Αλεξανδρουπόλεως, Ο Ιερός Λόχος 2012, ΟΙ Δεσμοί Ελλήνων και η Εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα...Η Εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο..




Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Π.Ε.Σ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΛΛΑΔΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΡΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΛΟΓΟ ΑΝΝΑ ΔΑΒΙΤΗ

Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος διοργανώνει Εκδήλωση την Κυριακή 11 Οκτωβρίου του 2015 και ώρα 19:30 το απόγευμα στο ξενοδοχείο Imperial στη Λάρισα, με θέμα ΕΛΛΑΔΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ( όλη η αλήθεια για τον πόλεμο κατά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, Εξωτερικό χρέος, Κάρτα του Πολίτη, Αχρήματη κοινωνία, Κόμματα, Λαθρομετανάστες και Μη Κυβερντητικές Οργανώσεις). Στην Εκδήλωση θα μιλήσει η Εθνικίστρια Δημοσιολόγος Άννα Δαβίτη. Καλούνται άπαντες οι Εθνικιστές και Πατριώτες να πλαισιώσουν την Εκδήλωση. Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ....ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ..

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

 Ο Μακεδονικός Αγώνας υπήρξε ένας κρίκος στην αλυσίδα των εξεγέρσεων για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Αποτελεί μια από τις ἐνδοξότερες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας, γραμμένης με «Ἡρώων καὶ μαρτύρων αίμα», ἀνδραγαθίες και ολοκαυτώματα. Οι πρωταγωνιστές του προέρχονταν από ολόκληρο τον Ελληνισμό.   Ωστόσο, το κύριο βάρος του Αγώνα το σήκωσε ο γηγενής πληθυσμός της Μακεδονίας, ο οποίος όχι μόνο αγωνίστηκε αβοήθητος για τριάντα περίπου χρόνια να διαφυλάξει την ελληνικότητά του από τις διάφορες εχθρικές προπαγάνδες, αλλά και συμπαραστάθηκε με θέρμη και αποτελεσματικότητα στους Μακεδονομάχους που έσπευσαν από κάθε γωνιά της ελληνικής πατρίδος ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ στη Μακεδονία για να πάρουν μέρος στην ένοπλη φάση του Αγώνα, στα χρόνια 1904-1908.
     Η Μακεδονία όπως και η λοιπή Ελλάδα, γέφυρα ανάμεσα σε δύο ηπείρους και σε δύο θάλασσες, με τεράστια στρατηγική και πολιτική σημασία, όταν πια άρχισε να κλονίζεται η κυριαρχία της Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας στην Χερσόνησο τοῦ Αἵμου, έγινε το μήλον της έριδος μεταξὺ των Μεγάλων Δυνάμεων.  Ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον έδειχνε η Ρωσία, η οποία αισθανόταν ζωτική την ανάγκη να βγει στη Μεσόγειο. Έτσι, από την εποχή της Αικατερίνης της Μεγάλης ακόμα, εξεγείροντας διαρκώς τους ομόδοξους Έλληνες επεδίωκε να τους θέσει υπό την κηδεμονία της, για να γίνει με αυτόν τον τρόπο ο φυσικός κληρονόμος του λεγομένου Βυζαντίου στὴν Χερσόνησο τοῦ Αἵμου και τη Μικρὰ Ασία.  Όμως μετά το 1856, η Ελλάδα ξέφυγε από τη σφαίρα επιρροής της.
     Ἔκτοτε η Ρωσία εστίασε τις προσπάθειές της στην εθνική αφύπνιση του σλαυικού στοιχείου της Βαλκανικής, με το οποίο εκτός από το ομόδοξο, τη συνέδεε θεωρητικὰ και το όμαιμον.  Μετά την κρατική αποκατάσταση των Σέρβων, η ρωσική εξωτερική πολιτική επικεντρώθηκε σταδιακά στην ενίσχυση της βουλγαρικής συνειδήσεως, στην αυτονομία της βουλγαρικής εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και στη δημιουργία βουλγαρικού κράτους. Χωρίς αμφιβολία, σημαντικότερο γεγονός στάθηκε το Σχίσμα της βουλγαρικής εκκλησίας το 1870, η οποία ονομάσθηκε πια Ἐξαρχία.
     Ἐν τῷ μεταξύ, στην από τα πανάρχαια χρόνια ελληνική γῆ τῆς Μακεδονίας, οι υπόδουλοι Έλληνες δεν είχαν πάψει να εκδηλώνουν την απόφασή τους να συμμεριστούν τη μοίρα του υπόλοιπου Ελληνισμού. Αυτό έδειξαν άλλωστε και οι αγώνες και οι θυσίες τους κατά την επανάσταση της Χαλκιδικής, το 1821, με τον Εμμανουήλ Παπά καὶ τὸν Νικοτσάρα, και της κεντρικής και δυτικής Μακεδονίας, το 1822, με τον γερο-Καρατάσο, το Γάτσο, το Ζαφειράκη και τον καπετὰν Διαμαντή. Το ίδιο συνέβη και με τις απελευθερωτικές προσπάθειες στη Μακεδονία κατά τον 19ο αιώνα, όπως π.χ. η επαναστατική κίνηση στη Χαλκιδική το 1854 και στην περιοχή του Ολύμπου το 1878. Ἐν τούτοις, παρά τις προσπάθειες αυτές, η Μακεδονία παρέμεινε υπόδουλη.
     Αλλά η δημιουργία της βουλγαρικής Εξαρχίας αποτέλεσε τη βάση για την προβολή των βουλγαρικών διεκδικήσεων και στον ευρύτερο μακεδονικό χώρο, διεκδικήσεων που οξύνθηκαν κυρίως μετά την ίδρυση της Βουλγαρικής Ηγεμονίας, το 1878. Η βουλγαρική προπαγάνδα από εξαρχικούς δασκάλους και ιερείς στα μακεδονικά χωριά απέβλεπε στην ισχυροποίηση των βουλγαρικών θέσεων στην Μακεδονία. Γιατί τα χρόνια εκείνα οι διακρίσεις των πληθυσμών στη νευραλγική αυτή περιοχή των Βαλκανίων δεν γίνονταν με βάση την εθνική τους ταυτότητα, αλλά τη θρησκευτική τους επιλογή.  Εξαρχικός ή Σχισματικός σήμαινε Βούλγαρος και Πατριαρχικός ή Ορθόδοξος σήμαινε Έλληνας.
     Για πάνω από τριάντα χρόνια ο ελληνορθόδοξος πληθυσμός της Μακεδονίας, με μοναδικά όπλα το σχολείο και την εκκλησία (τα οποία ο ίδιος συντηρούσε), πάλεψε για να μην αποκοπεί από τις ρίζες του, την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Ο ιερέας και ο δάσκαλος αναδείχθηκαν στα χρόνια εκείνα τα ισχυρότερα στηρίγματα του χειμαζόμενου Γένους, περιορίζοντας στο ελάχιστο τα αποτελέσματα της βουλγαρικής προπαγάνδας. Οι Μακεδόνες, ελληνόφωνοι και σλαβόφωνοι, έμειναν με πείσμα προσκολλημένοι στο Πατριαρχείο, διατηρώντας γρηγορούσα την ελληνική τους εθνική συνείδηση. Γι’ αυτό και οι σλαβόφωνοι εξαιτίας της φανατικής τους προσήλωσης στην ελληνική ιδέα ονομάστηκαν από τους Βουλγάρους προπαγανδιστὲς Γραικομάνοι, δηλαδή μανιακοί Έλληνες.
     Ὅταν οι Βούλγαροι διαπίστωσαν, ότι δεν μπορούσαν να επιβληθούν με ειρηνικά μέσα, σταδιακά, από το 1895 και εξής, πέρασαν στη βία των όπλων, ἐξαπέστειλαν τοὺς κομιτατζῆδες. Η στροφή αυτή έγινε ὑπὸ το αδιάφορο βλέμμα των Τούρκων, που ἐφήρμοζαν την πολιτική του “διαίρει και βασίλευε”. Τέλος, τον Ιούλιο του 1903, στην περιοχή της βορειδυτικής Μακεδονίας, οἱ Βούλγαροι κήρυξαν την ψευτο-εξέγερση του Ίλιντεν (τῆς ἡμέρας τοῦ Προφήτη Ἠλία στὰ βουλγαρικά), για να προβάλουν δήθεν το Μακεδονικό Ζήτημα στην Ευρώπη, αλλά με απώτερο σκοπό να ενσωματώσουν τη Μακεδονία στο βουλγαρικό κράτος, με την ίδια μέθοδο που είχαν προσαρτήσει, λίγα χρόνια πρωτύτερα (1885) την Ανατολική Ρωμυλία. Επιλεγμένοι τους στόχοι υπήρξαν τα ελληνικὰ βλαχοχώρια Κλεισοῦρα Καστοριᾶς, Κρούσοβο Πελαγονίας (στὰ σημερινὰ Σκόπια) και Νυμφαίο Φλωρίνης, τα οποία, αν καταλαμβάνονταν θα παρέλυε –πίστευαν οι Βούλγαροι- κάθε μορφής αντίσταση. Αλλά οι Τούρκοι σύντομα πέρασαν στην αντεπίθεση και έτσι η επανάσταση του Ίλιντεν έσβησε σαν πυροτέχνημα. Τραγικά θύματά της, ωστόσο, υπήρξαν κυρίως οι Έλληνες, που σφυροκοπήθηκαν άγρια πρῶτα από τους Βουλγάρους και ἔπειτα από τους Τούρκους.
     Όμως, παρά την αποτυχία της ψευδοεπανάστασης του Ίλιντεν, η Μακεδονία είχε κατακλυστεί από βουλγαρικά σώματα κομιτατζήδων. Ο Ελληνισμός μάτωνε ἀπὸ τὶς λίμνες τοῦ Βίτσι μέχρι τὸν Ἁλιάκμονα.  Ὅποιοι δὲν ζητοῦσαν «αὐτοβούλως» Βούλγαρο παππᾶ καὶ δάσκαλο, σφάζονταν. Και τότε το θαύμα έγινε. Από τα σπλάγχνα του μαρτυρικού λαού της Δυτικής Μακεδονίας, που του είχαν σωθεί όλα τα αποθέματα καρτερίας, ξεπήδησε η αντιστασιακή φλόγα. Πρωτοπόροι στον Αγώνα στάθηκαν ο Ίων Δραγούμης, γραμματέας του ελληνικού Προξενείου στο Μοναστήρι, και ο Μητροπολίτης Καστοριᾶς Γερμανός Καραβαγγέλης. Από το 1902 ο Ίων Δραγούμης κατηχούσε, εμψύχωνε, όριζε διοικητικές επιτροπές σε πόλεις και χωριά και οργάνωσε τη “Μακεδονική Άμυνα” στην περιοχή Μοναστηρίου (βουλγαριστὶ Μπίτολα, στὰ σημερινὰ Σκόπια). Ο Καστορίας Γερμανὸς από τη δική του πλευρά συγκρότησε τα πρώτα αντάρτικα σώματα Δυτικομακεδόνων ενόπλων, με αρχηγούς τον καπετὰν Κώττα από τη Ρούλια και το Βαγγέλη Στρεμπενιώτη (ἀπὸ τὰ Ἀσπρόγεια Φλωρίνης).  Ὁ Ἀρχάγγελος τῶν Κορεστίων, μὲ ὅπλο Μάνλιχερ στὸν ὦμο, βαρὺ πιστόλι Μάουζερ καὶ μαχαίρι στὴν μέση, λάτρης τῆς σκοποβολῆς, παραλλαγμένος καὶ ἔφιππος στὸ ἀραβικὸ ἄλογό του, διέτρεχε τὴν περιφέρειά του, προσπαθῶντας μὲ τὸ καλό, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ζόρι ἂν χρειαζόταν, νὰ ἐπαναφέρῃ τὰ χωριὰ στὸ Πατριαρχεῖο.  Οἱ δεσμοὶ ποὺ δημιούργησε μὲ τοὺς ντόπιους ἦταν ἀκατάλυτοι.  Τέτοιους Μητροπολῖτες θέλει ὁ λαός!
     Αλλά και η κοιμισμένη ως τότε Αθήνα αφυπνίστηκε. Την Ἄνοιξι του 1904 στάλθηκαν μυστικά στη Μακεδονία τέσσερις παράξενοι ζωέμποροι. Στην πραγματικότητα ήταν αξιωματικοί του ελληνικού στρατού. Ανάμεσά τους και ο Παύλος Μελάς, με το ψευδώνυμο Πέτρος Δέδες. Ο Μελάς ξαναγύρισε στη Μακεδονία τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου με δικό του αντάρτικο σώμα, ως καπετάν Μίκης Ζέζας, σύνθεση των ονομάτων των δύο παιδιών του. Οι Μακεδόνες τον δέχθηκαν σαν ελευθερωτή. Ο λαός σιγά–σιγά αναθάρρησε. Και όταν στις 13 Οκτωβρίου του 1904 το βόλι τον έρριξε νεκρό στη Στάτιστα (σημ. Μελάς), έγινε εθνικό σύμβολο και πέρασε σαν ήρωας στην αιωνιότητα. Γιατί ο θάνατός του, αντί να αποθαρρύνει, θέριεψε τον Αγώνα. Τότε, από κάθε μεριά της ελληνικής γης, από τη Βόρειο Ήπειρο ως την Πελοπόννησο, τὴν Κρήτη και την Κύπρο, άρχισαν να καταφθάνουν γενναίοι Μακεδονομάχοι, που αποθανατίστηκαν με τα θρυλικά πλέον ψευδώνυμά τους: Bάρδας, Ακρίτας, Μπούας, Κόρακας, Ἄγρας και άλλοι. Οι Μακεδόνες καπετάνιοι –Νταλίπης, Πύρζας, Γιαγκλής, Κύρου, Μίγγας, Κουκουτέγος- τους δέχθηκαν με ενθουσιασμό και συνεργάστηκαν στενά μαζί τους.
Παράλληλα στην Αθήνα το Μακεδονικό Κομιτάτο, στελεχωμένο από άνδρες όπως ο Στέφανος Δραγούμης καὶ ο Δημήτριος Καλαποθάκης, προσπάθησε να διαφωτίσει την ελλαδική και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για όσα συνέβαιναν στην Μακεδονία και για τους κινδύνους του Ελληνισμού.  Καθοριστική υπήρξε η συμβολή στον Αγώνα και των αμάχων Μακεδόνων όλων των ηλικιών, των φύλων και των κοινωνικών τάξεων. Χωρικές ζύμωναν το ψωμί των Μακεδονομάχων, έπλεναν τα ρούχα τους και έδεναν τις πληγές τους. Στις πόλεις επιτροπές κυριών, οργανωμένες σε φιλόπτωχα σωματεία συγκέντρωναν εφόδια. Απλοί χωρικοί ἀλλὰ καὶ παιδιὰ μετέφεραν κρυφά οπλισμό και πληροφορίες. Γιατροί, σιδηροδρομικοί, έμποροι, εργοστασιάρχες, εργάτες, μεγάλοι καὶ ἀλλὰ καὶ νήπια, στὶς πόλεις καὶ στὴν ὕπαιθρο, ο καθένας από την έπαλξή του, βοήθησαν με όλες τους τις δυνάμεις τον Αγώνα.
     Και φυσικά, ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η παρουσία των μητροπολιτῶν καὶ ιερέων, των δασκάλων και των διδασκαλισσών, γι’ αυτό και βρίσκονταν αδιάκοπα στο στόχαστρο του εχθρού.  [Ὅσα ἐνδεικτικὰ περιγράφει ἡ Πηνελόπη Δέλτα στὸ βιβλίο της «Στὰ μυστικὰ τοῦ Βάλτου» ἀναφέρονται σὲ πραγματικὰ γεγονότα, ποὺ ἔλαβαν χώρα στὴν περιοχὴ γύρω ἀπὸ τὴν ἀποξηραμένη σήμερα λίμνη τῶν Γιαννιτσῶν, ὅπου ἐνέδρευαν οἱ ἔνοπλες συμμορίες τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων, ποὺ τρομοκρατοῦσαν τὸν ἑλληνικὸ πληθυσμό.]
     Τέσσερα χρόνια κράτησε ο ένοπλος Μακεδονικός αγώνας. Έγιναν πολλές αιματηρές συγκρούσεις και αναρίθμητοι υπήρξαν οι μάρτυρες και οι ήρωες. Σὲ 2.000 χιλιάδες περίπου ὑπολογίζονται οἱ Ἕλληνες νεκροὶ Μακεδονομάχοι καὶ σὲ 4.000 οἱ Βούλγαροι κομιτατζῆδες.  Τελικά, το 1908, η επανάσταση των Νεοτούρκων, παράλληλα με την παραχώρηση συντάγματος, έδωσε στὰ χαρτιὰ αμνηστεία στους εμπολέμους και υποσχέθηκε ισονομία και ισοπολιτεία σε όλες τις εθνότητες του Οθωμανικού Κράτους. Έτσι, οι Βούλγαροι βρήκαν τρόπο να αποσυρθούν από την Μακεδονία χωρίς να παραδεχθούν φανερά την συντριβή τους.  Δὲν ἔμεινε ἐνορία, πόλη ἢ χωριὸ ὄχι μόνον στὴν μέχρι σήμερα ἀπελευθερωμένη Μακεδονία, ἀλλὰ οὔτε καὶ στὸ κομμάτι τῆς Μακεδονίας ποὺ κατέχουν σήμερα οἱ Σκοπιανοὶ ἀπόγονοι τῶν κομιτατζήδων, ποὺ νὰ μὴ στοιχηθῇ μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, διατρανώνοντας τὴν 100% ἐλληνική ταὐτότητά του.
     Όμως οι Νεότουρκοι ντονμέδες, εκδικήθηκαν τοὺς Μακεδονομάχους καὶ προσπάθησαν μὲ κάθε μέσο νὰ τοὺς δολοφονήσουν.  Ἀκολούθησαν δὲ σκληρή πολιτική ἐθνοκαθάρσεων, που τελικά οδήγησε στη σύναψη συμμαχίας (ἄλλο πρᾶγμα ἡ συμμαχία, ἄλλο ἡ φιλία!) ανάμεσα στους βαλκανικούς λαούς των Ελλήνων, Σέρβων, Βουλγάρων και Μαυροβουνίων, οι οποίοι, τον Οκτώβριο του 1912, κήρυξαν επιτέλους τον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας.
     Τυπικά, ο Μακεδονικός Αγώνας είχε τερματιστεί και το Μακεδονικό Ζήτημα φάνηκε πως επιτέλους είχε κλείσει. Η ψυχρότητα με τη Βουλγαρία διατηρήθηκε βέβαια αρκετά χρόνια, αλλά φάνηκε πως υποχώρησε.  Το κακό όμως είχε ξεκινήσει.  Οἱ Ρῶσσοι καὶ οἱ Βούλγαροι εἶχαν δηλητηριάσει μὲ τὴν προπαγάνδα τους δύο ὁλόκληρες γενηὲς ἀνθρώπων.  Πλήρωσαν βέβαια γιὰ τ’ ἀνομήματά τους, με τον κομμουνισμό που είχαν για 73 και 45 χρόνια αντιστοίχως.
     Το Μακεδονικό Ζήτημα αναζωπυρώθηκε και πάλι μετά την ίδρυση της κατ’ ὄνομα μὲν «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», στὴν οὐσία δὲ ἐπαρχίας τῆς της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας και δημιούργημα του κομμουνιστή δικτάτορα Γιόζιπ Τίτο, άρχισε να εμφανίζεται από το 1944 ως κληρονόμος των ιστορικών παραδόσεων, ελληνικών, σερβικών και βουλγαρικών, ολόκληρου του μακεδονικού γεωγραφικού χώρου. Στο διάστημα που μεσολάβησε ως τις μέρες μας, τα γεγονότα διαστρεβλώθηκαν κατάλληλα, ώστε να εμφανίζεται σήμερα ένα ξεχωριστό “Μακεδονικό” Έθνος, με ιστορία αιώνων.  Κατά τη διαδικασία αυτή, κεφάλαια της ελληνικής, της σερβικής και βουλγαρικής ιστορίας (αρχαίας, μεσαιωνικής και νεότερης) πλαστογραφήθηκαν, παραποιήθηκαν και αναβαπτίσθηκαν “μακεδονικά”. Το τοπικό βουλγαροφανές ιδίωμα, ανασυντάχθηκε και ονομάστηκε “μακεδονική γλώσσα”. Τὴν περίοδο τοῦ συμμοριτοπολέμου 1944-1949, βρέθηκαν δυστυχῶς καὶ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι χάριν τῆς διεστραμμένης κομμουνιστικῆς θεωρίας, προθυμοποιήθηκαν νὰ στρέψουν τὰ ὅπλα κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔστερξαν νὰ ἀποσχισθῇ ἡ Μακεδονία.  Γιὰ τὰ ἐγκλήματα αὐτά, τὸ ΚΚΕ καὶ οἱ ἐπίγονοί του σημερινοὶ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ καὶ λοιποὶ ἐθνομηδενιστὲς οὐδέποτε μετενόησαν οὔτε ζήτησαν συγγνώμη.
     Το σημαντικότερο δὲ δημιούργημα των Σκοπίων εἶναι η αριστοτεχνική προπαγανδιστική εκστρατεία, την οποία εξαπέλυσαν διεθνώς για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους. Βέβαια, η επιχειρηματολογία τους βρίσκει έδαφος μόνον εκεί, όπου επικρατεί η ιστορική άγνοια. Γιατί, για όσους έστω και στοιχειωδώς γνωρίζουν τα γεγονότα είναι ξεκαθαρισμένο, ότι η ιστορία της Μακεδονίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Ο Μέγας Αλέξανδρος διέδωσε στα πέρατα του κόσμου την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό, γιατί ήταν Έλληνας. Τα αρχαία μάρμαρα που αποκαλύπτει η προγονική γη των Μακεδόνων, με τις ελληνικές επιγραφές και ονόματα, είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Οἱ Θεσσαλονικεῖς Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος, οἱ φωτιστὲς τῶν Σλαύων, ἦσαν καὶ αὐτοὶ Ἕλληνες, ὅπως ὅλοι οἱ Μακεδόνες.  Οι βυζαντινές εκκλησίες, με τις ελληνικές επιγραφές, διάσπαρτες σε ολόκληρη τη νότια βαλκανική, υπενθυμίζουν το ελληνορθόδοξο ιστορικό της παρελθόν. Αλλά και στα νεότερα χρόνια, ένα μεγάλο τμήμα των σλαβόφωνων Μακεδόνων, όπως άλλωστε και άλλων δίγλωσσων Μακεδόνων, αποδείχθηκε στην πορεία των γεγονότων του 20ου αιώνα φανατικά ελληνικό.
     Άλλωστε, όταν στα 1912 τα εθνικά προβλήματα στα Βαλκάνια βρίσκονταν σε έξαρση και οι λαοί συμμαχούσαν για να ἀποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό, το λεγόμενο “Μακεδονικό Έθνος” ήταν ανύπαρκτο (μιᾶς καὶ την εποχή εκείνη δεν είχε ακόμη χαλκευθεί από τους πλαστογράφους της ιστορίας). Γι’ αυτό και καμιά ιστορική μαρτυρία γι’ αυτό δεν χρονολογείται πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Σήμερα ὑπάρχουν –φεῦ!– στὴν κυβέρνησι καὶ τὴν ἀντιπολίτευσι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὸ θράσος νὰ λέγωνται πατριῶτες, οἱ ὁποῖοι δέχονται νὰ παραχωρήσουν τὸν ὅρο Μακεδονία μὲ προδοτικὴ σύνθετη ὀνομασία στοὺς μεταλλαγμένους Βουλγάρους, τοὺς νεο-κομιτατζῆδες τῶν Σκοπίων.  Δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπιτρέψουμε.  Δὲν τὸ θέλουν οἱ Μακεδονομάχοι μας.  Δὲν τὸ θέλει οὔτε ὁ δίκαιος Τριαδικός Θεός μας.
     Καθὼς τιμᾶμε τὴν θυσία του Παύλου Μελᾶ καὶ ὅλους τοὺς ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους Μακεδονομάχους, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων ἦταν προπάπποι μας, ἂς θυμώμαστε καὶ τὸ διπλό μᾶς χρέος, στοὺς προγόνους καὶ τοὺς ἀπογόνους μας, ὅπως το καταγράφει ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς:
«Γνῶμες, καρδιές, ὅσοι Ἕλληνες, ὅτι εἶστε μὴν ξεχνᾶτε,
δὲν εἶστε ἀπὸ τὰ χέρια σας μονάχα, ὄχι.
Χρωστᾶτε καὶ σὲ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θὰ ᾿ρθοῦνε, θὰ περάσουν.
Κριτές, θὰ μᾶς δικάσουν οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί…».