Για τη συμπλήρωση 60 ετών από τη νίκη του εθνικού στρατού στο Γράμμο και το Βίτσι
Εξήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη σωτήρια για το έθνος και την πατρίδα νίκη του Εθνικού Στρατού, ενάντια στους μπολσεβίκους του επονομαζόμενου "δημοκρατικού στρατού".
Εξήντα χρόνια που η Ελλάς απηλλάχθη προσωρινώς από τους γενειοφόρους ινστρούχτορες του αποτυχημένου και ιδεολογικώς χρεωκοπημένου μαρξιστικού παραλογισμού. Η μάχη του Γράμμου και του Βίτσι, υπήρξε αυτή που έδωσε ένα τέλος στα λαοδικεία και στους κατήδες των βουνών, οι οποίοι ως περιφερόμενος θίασος τρομοκρατούσε την ελληνική ύπαιθρο. Από τα μικρότερα έως και τα μεγαλύτερα εγκλήματά τους ,όλα θα μείνουν καλά χαραγμένα στη μνήμη του ελληνικού λαού. Ποιος ξεχνά άραγε σύντροφοι τα κονσερβοκούτια και τους πλιατσικολόγους του Βελουχιώτη; Ποιος αλήθεια μπορεί να λησμονήσει το παιδομάζωμα και την προδοσία της Μακεδονίας και της Θράκης; Ποιος μπορεί να μη θυμάται το Μελιγαλά, το Λιτόχωρο και το Φεναιό; Κανείς. Ο λαός δε θα ξεχάσει ποτέ το τι σημαίνει αριστερά. Προδοσία και έγκλημα.
Ας σταθούμε όμως στη μέγιστη σημασία της νίκης του στρατού μας στο Γράμμο. Η νίκη αυτή ήταν εκείνη που σηματοδότησε το τέλος του πολέμου. Ενός πενταετούς πολέμου, που η τότε Κοινωνία των Εθνών,πρόδρομος του ΟΗΕ, είχε ονομάσει συμμοριτοπόλεμο.
Ο μεγάλος κίνδυνος είχε περάσει. Ο φόβος της εξάπλωσης και της κυριαρχίας του κομμουνισμού στην Ελλάδα, εκμηδενίστηκε και θάφτηκε για τα καλά στα άγια χώματα της κορυφογραμμής του Γράμμου-Βιτσι. Σκεφτείτε σύντροφοι το τι θα γινόταν εάν επικρατούσατε. Απλά φανταστείτε τις γυναίκες σας πλύστρες και τις κόρες σας πόρνες στα χαμαιτυπεία της Ευρώπης. Ευτυχώς δε σταθήκατε ικανοί να κερδίσετε κι έτσι γλυτώσαμε.Οι μεγάλοι ηττημένοι του συμμοριτοπόλεμου,όπως ήτο φυσικό,έπειτα απο τη ντροπιατική για τη Μητέρα Σοβιετική Ένωση ήττα, το έβαλαν στα πόδια. Λαχανιασμένοι και καταιδρωμένοι φτάσανε στις συνοριακές γραμμές της χώρας αποχαιρετώντας μας,δυστυχώς όμως όχι για πάντα.
Ο δρόμος που έπαιρναν ήταν μακρύς και οδηγούσε στους κομμουνιστικούς παραδείσους που σχεδόν σαράντα χρόνια μετά θα κατέρρεαν ένας προς έναν σα χάρτινοι πύργοι ,γεμίζοντας την Ευρώπη με θύματα του εμπορίου λευκής σαρκός και Καυκάσιους με σοβιετικά και σλαυικά χαρακτηριστικά. Αφού λοιπόν οι κοσμοαγάπητοι σύντροφοι έφαγαν τον κομμουνισμό με το κουτάλι, στήθηκαν σε ουρές χιλιομέτρων για μισό κιλό κρέας με το δελτίο κι ένοιωσαν στο πετσί τους τη δικτατορία του προλεταριάτου, αποφάσισαν πως θα πρέπει να γυρίσουν πίσω. Καλύτερα στην Ελλάδα με τη δεξιά ,παρά στην Τασκένδη με τους συντρόφους του κόμματος. Έτσι λοιπόν στον καιρό της μεταπολίτευσης φορτώθηκαν την πραμάτεια τους,τα πτυχία τους από τα υπερπανεπιστήμια της Τασκένδης και τη ρώσικη προφορά τους(που ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να ξεφορτωθούν)και μας κουβαλήθηκαν πίσω.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Τραγικό. Η δυσμενέστερη όμως συνέπεια υπήρξε το προσκύνημα του πολιτικού κόσμου στην "πολύπαθη" και "πολυμαρτυρική" αριστερά. Ντροπή σας προσκυνημένοι. Γεμίσανε οι θέσεις των δήμων και οι διάφοροι δημόσιοι φορείς με απογόνους των ηττημένων. Περίτρανο παράδειγμα ο Δήμος Λάρισας. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι στα τέλη της δεκαετίας του '80 στο αμαξοστάσιο και σε διάφορα γραφεία του δήμου, άκουγες μόνο ρώσικα και πολωνικά; Μην επιχειρήσετε να μας διαψεύσετε, διότι μπορούμε να σας δώσουμε στοιχεία αν χρειαστεί.
Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος τιμά τους ηρωικούς Γραμμομάχους,πεσόντες και μη, οι οποίοι με τη θυσία τους έσωσαν την πατρίδα μας από τα ματωμένα νύχια του Σταλινισμού. Η στροφή του λαού προς τον εθνικισμό και η πύκνωση της μαυροφόρας φάλαγγας των γενναίων καταδεικνύει πλέον τη δεδηλωμένη απέχθεια του κόσμου προς κάθε τι το κομμουνιστικό. Δεν πρόκειται εξάλλου εμείς να βάλουμε μυαλό σε μετρημένους στα δάχτυλα υπερηλικιωμένους νοσταλγούς του Φλωράκη, του Ζαχαριάδη και του Βαφειάδη. Η ιστορία τους καταδίκασε στη λήθη κι ο χρόνος σιγά-σιγά τους λιγοστεύει. Σύντροφοι ο λαός ξύπνησε κι εσείς ακόμη ασχολείστε με το Φεστιβάλ του Οδηγητή, το Κιλελέρ και το Ρίτσο, εορτάζοντας την ήττα σας στο Γράμμο. Να περνάτε καλά και πάντα τέτοια.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
