Η συζήτηση περί ιθαγένειας και ο επαναπατρισμός των “αιγαιατών”
Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας, έχουν εκφραστεί με πάθος κατά της χορήγησης ιθαγένειας σε μετανάστες. Πόσοι όμως αντιλαμβανόμαστε την πλήρη διάσταση του ζητήματος; Ξαναβγαίνουν μήπως θέματα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας; Πρόσφορο έδαφος κατά την κρίση μας αναμένεται να βρεί το θέμα “επαναπατρισμού” των σλαβομακεδόνων. Τον Ιούνιο του 2003 όπως και στις δεκαετίες 1960 και 1980, έκανε θριαμβευτική επανεμφάνιση η δακρύβρεχτη ιστορία των «συμπαθητικών γερόντων που θέλουν να επιστρέψουν στις περιοχές που γεννήθηκαν».
Πρωτοστάτης για άλλη μια φορά η γνωστή κατάπτυστη συγγραφική ομάδα του Ιού της Ελευθεροτυπίας. Έγραφε το 2002 χαρακτηριστικά «Το σύνθημα της μεταπολίτευσης για την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων εξακολουθεί να ισχύει για εκείνους που στερήθηκαν την ελληνική ιθαγένεια» «Μισό αιώνα μετά τη λήξη του εμφυλίου, ο πολιτικός κόσμος της Δυτικής Μακεδονίας συναινεί σχεδόν ομόφωνα στην επούλωση αυτής της τελευταίας πληγής.» Έκπληκτοι διαπιστώνουμε πως ο πρόγονος του Γ.Α.Π. ή GAP=κενο, το 1982 είχε αρνηθεί το επαναπατρισμό τους “ως μη Έλληνες το γένος”. http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020127.htm
Η χορήγηση της Ελληνικής Ιθαγένειας λοιπόν θέτει de facto θέμα "επαναπατρισμού" των Σλαβομακεδόνων φυγάδων της περιόδου 1941-1949. Με τον προαναγγελλόμενο "επαναπατρισμό" των "Αιγαιατών Σλαβομακεδόνων” ανοίγει ο δρόμος για την διεκδίκηση περιοχών της Μακεδονίας από την ελληνική επικράτεια και γίνεται δυνατή η επαναπροώθηση στην Ελλάδα χιλιάδων ατόμων με εδραιωμένη εθνικιστική σλαβομακεδονική συνείδηση και συμπεριφορά.
Η δράση των Εθνοπροδοτών στην Ελλάδα, αναγνωρίσθηκε από τις «προστάτιδες χώρες» ως στρατιωτική υπηρεσία όχι στον ελληνικό Εμφύλιο, αλλά στον "Εθνικοαπελευθερωτικό Πόλεμο της Μακεδονίας” και έτυχαν ευεργετημάτων όπως γιουγκοσλαβική υπηκοότητα, "μακεδονική" ταυτότητα, δωρεάν κατοικίες, τιμητικές διακρίσεις και πολεμικές συντάξεις. Οι επιδιώξεις είναι λίγο έως πολύ γνωστές:
1.αναδιάταξη του εθνολογικού χάρτη της παραμεθόριας ζώνης της πατρίδας μας.
2."επαναπατρισμό" αρκετών δεκάδων χιλιάδων Αλβανών Τσάμηδων φυγάδων (1944-45) από τη Θεσπρωτία, Βουλγάρων πολιτικών φυγάδων (1944) από Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, και Τούρκων Μουσουλμάνων
3.τουλάχιστον πολιτισμικό πόλεμο με τη διεκδίκηση της μακεδονικής ιστορίας, του μακεδονικού πολιτισμού και του μακεδονικού ονόματος.Πηγή: Άρθρο του Ευαγγέλου Κωφού στο Βήμα, Τετάρτη 25 Ιουνίου 2003
Προφανώς και είμαστε επιεικείς με τον όρο "επαναπατρισμό". Όταν ο προφανής στόχος είναι ο εποικισμός αλλοεθνών εθνικιστικών μειονοτήτων στις παραμεθόριες περιοχές των της χώρας μας.
